alius
Latín
alius | |
clásico (AFI) | [ˈa.lɪ.ʊs] |
rima | a.li.us |
Etimología
Del protoitálico *al-jo-, y este del protoindoeuropeo *h₂el-io-,[1] o bien *h₂élyos[2]. Compárese el irlandés antiguo aile ("otro"), el griego antiguo ἄλλος (állos, "otro"), el gótico 𐌰𐌻𐌾𐌹𐍃 (aljis, "otro") y el tocario A ālak ("otro").[1]
Pronombre demostrativo
Declinación pronominal (similar a la 1. y 2.) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | alius | alia | aliud | aliī | aliae | alia |
Acusativo | alium | aliam | aliud | aliōs | aliās | alia |
Genitivo | alīus o alterīus1 | aliōrum | aliārum | aliōrum | ||
Dativo | aliī | aliīs | ||||
Ablativo | aliō | aliā | aliō | aliīs | ||
1Se usaba preferentemente alterīus, genitivo singular de alter |
Referencias y notas
- de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 34. ISBN 978-90-04-16797-1
- Mallory, J. P. & Adams, Douglas Q. (2006) The Oxford introduction to Proto-Indo-European and the Proto-Indo-European world. Oxford: Oxford University Press, 316. ISBN 978-0-19-928791-8
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.