alium
Latín
| alium | |
| clásico (AFI) | [ˈälʲiʊ̃ˑ] |
| eclesiástico (AFI) | [ˈäːlium] |
| variantes | allium |
| rima | a.li.um |

Sustantivo neutro
2.ª declinación (-um) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | ālium | ālia |
| Vocativo | ālium | ālia |
| Acusativo | ālium | ālia |
| Genitivo | āliī | āliōrum |
| Dativo | āliō | āliīs |
| Ablativo | āliō | āliīs |
Forma pronominal
- 1
- Forma del acusativo masculino singular de alius .
Referencias y notas
- de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 33. ISBN 978-90-04-16797-1
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.