adaptar
Español
adaptar | |
pronunciación (AFI) | [a.ð̞apˈt̪aɾ] ⓘ |
silabación | a-dap-tar[1] |
acentuación | aguda |
longitud silábica | trisílaba |
parónimos | adoptar |
rima | aɾ |
Etimología 1
Del latín adaptō, adaptāre,[2] compuesto del latín apto ("ajustar", "adecuar", "preparar", "hacer apto").
Verbo transitivo
- 1
- Hacer apto. Modificar algo para que cumpla cierto objetivo, o para que se corresponda con otra cosa.
- Uso: se emplea también como pronominal: adaptarse.[2]
- Sinónimos: acomodar, acondicionar, acriollar, adecuar, ajustar.
- Relacionados: aclimatar, acostumbrar, ahormar, amoldar, arreglar, climatizar, componer, cuadrar, habituar.
- Ejemplo:
Es así como Gutemberg, adaptó una prensa para sacarle el jugo a las uvas, y fundió miles de tipos móviles en metal, los cuales se podían adaptar en la prensa por medio de una caja llamada tipográfica.“Tipografía”. Wikipedia.
- Ejemplo:
La arquitectura es la rama de las artes que antes se adaptó al nuevo ordenamiento social y moral.“Neoclasicismo”. Wikipedia.
- Ejemplo:
En general, puede afirmarse que en Alemania se adaptó la silueta de la viola a la construcción del contrabajo.“Contrabajo”. Wikipedia.
- Ejemplo:
Polanski rodó La novena puerta, en la que adaptó de forma original la novela de Arturo Pérez Reverte El Club Dumas y otorgó el papel protagonista a Johnny Deep".“Roman Polański”. Wikipedia.
Conjugación
Información adicional
- Del étimo adaptō, adaptāre: adaptabilidad, adaptable, adaptación, adaptadamente, adaptador, adaptar, adaptativo, desadaptabilidad, desadaptable, desadaptación, desadaptado, desadaptar, inadaptabilidad, inadaptable, inadaptación, inadaptado, readaptabilidad, readaptable, readaptación, readaptado, readaptar.
Véase también
- adaptarse (más acepciones).
Wikipedia tiene un artículo sobre adaptación..
Traducciones
|
Catalán
adaptar | |
central (AFI) | [ə.ðəpˈta] |
valenciano (AFI) | [a.ðapˈtaɾ] |
baleárico (AFI) | [ə.ðəpˈta] |
acentuación | aguda |
longitud silábica | trisílaba |
rima | a |
Etimología 1
Del latín adaptō, adaptāre.
Verbo transitivo
- 1
- Adaptar.
Als 2 anys va començar a anar a l'escola, a la qual es va adaptar molt bé.Traducción: A los dos años comenzó a ir a la escuela, a la cual se adaptó muy bien.Maria del Claustre Jané i Ballabriga. Llenguatge i psicopatologia de la infantesa i l'adolescència: clínica i avaluació. Editorial: Universidad Autònoma de Barcelona. 2001. ISBN: 9788449022500.
Conjugación
Formes no personals | |||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Simples | Compostes | ||||||
Infinitiu | adaptar | haver adaptat | |||||
Gerundi | adaptant | havent adaptat | |||||
Participis | adaptat, adaptada, adaptats, adaptades | ||||||
Formes personals | |||||||
nombre | singular | plural | |||||
persona | primera | segona | tercera | primera | segona | tercera | |
Mode indicatiu | jo | tu | ell | nosaltres | vosaltres | ells | |
Temps simples |
Present | adapto / adapte / adapti / adapt | adaptes | adapta | adaptem / adaptam | adapteu / adaptau | adapten |
Pretèrit imperfet | adaptava | adaptaves | adaptava | adaptàvem | adaptàveu | adaptaven | |
Pretèrit perfet | adaptí | adaptares | adaptà | adaptàrem | adaptàreu | adaptaren | |
vaig adaptar | vas adaptar | va adaptar | vam adaptar | vau adaptar | van adaptar | ||
Futur | adaptaré | adaptaràs | adaptarà | adaptarem | adaptareu | adaptaran | |
Condicional | adaptaria | adaptaries | adaptaria | adaptaríem | adaptaríeu | adaptarien | |
Temps compostos |
Pretèrit indefinit | he adaptat | has adaptat | ha adaptat | hem adaptat | heu adaptat | han adaptat |
Pretèrit pluscuamperfet | havia adaptat | havies adaptat | havia adaptat | havíem adaptat | havieu adaptat | havien adaptat | |
Pretèrit anterior | vaig haver adaptat | vas haver adaptat | va haver adaptat | vam haver adaptat | vau haver adaptat | van haver adaptat | |
Futur compost | hauré adaptat | hauràs adaptat | haurà adaptat | haurem adaptat | haureu adaptat | hauran adaptat | |
Condicional compost | hauria adaptat | hauries adaptat | hauria adaptat | hauríem adaptat | hauries adaptat | haurien adaptat | |
Mode subjuntiu | jo | tu | ell | nosaltres | vosaltres | ells | |
Temps simples |
Present | adapti / adapte | adaptis / adaptes | adapti / adapte | adaptem | adapteu | adaptin / adapten |
Pretèrit imperfet | adaptara | adaptares | adaptara | adaptàrem | adaptareu | adaptaren | |
adaptès | adaptessis | adaptès | adaptèssim | adaptèssiu | adaptessin | ||
Futur | adaptaré | adaptaràs | adaptarà | adaptarem | adaptareu | adaptaran | |
Temps compostos |
Pretèrit perfet | hagi adaptat | hagis adaptat | hagi adaptat | haguem adaptat | hagueu adaptat | haguen adaptat |
Pretèrit pluscuamperfet | haguès adaptat | haguessis adaptat | haguès adaptat | haguèssim adaptat | haguessiu adaptat | haguessin adaptat | |
haguera adaptat | hagueres adaptat | haguera adaptat | haguèrem adaptat | haguereu adaptat | hagueren adaptat | ||
Futur compost | hauré adaptat | hauràs adaptat | haurà adaptat | haurem adaptat | haureu adaptat | hauran adaptat | |
Mode imperatiu | jo | tu | ell | nosaltres | vosaltres | ells | |
Present | adapta | adapti / adapte | adaptem | adapteu / adaptau | adaptin / adapten |
Portugués
adaptar | |
brasilero (AFI) | [a.dapˈta(h)] |
carioca (AFI) | [a.dapˈta(χ)] |
paulista (AFI) | [a.dapˈta(ɾ)] |
gaúcho (AFI) | [a.dapˈta(ɻ)] |
europeo (AFI) | [ɐ.ðɐˈptaɾ] |
alentejano/algarvio (AFI) | [ɐ.ðɐˈpta.ɾi] |
acentuación | aguda |
longitud silábica | trisílaba |
rima | a(ʁ) |
Etimología 1
Del latín adaptō, adaptāre,[2] compuesto del latín apto ("ajustar", "adecuar", "preparar", "hacer apto").
Verbo transitivo
Conjugación
Formas no personales | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||||
Formas personales | ||||||||||||
número: | singular | plural | ||||||||||
persona: | primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||||||
Modo indicativo | eu | tu | ele, ela | nós | vós | eles, elas | ||||||
Presente | adapto | adaptas | adapta | adaptamos | adaptais | adaptam | ||||||
Pretérito perfeito simples | adaptei | adaptaste | adaptou | adaptámos* | adaptastes | adaptaram | ||||||
Imperfeito | adaptava | adaptavas | adaptava | adaptávamos | adaptáveis | adaptavam | ||||||
Pretérito mais-que-perfeito simples | adaptara | adaptaras | adaptara | adaptáramos | adaptáreis | adaptaram | ||||||
Futuro do presente | adaptarei | adaptarás | adaptará | adaptaremos | adaptareis | adaptarão | ||||||
Futuro do pretérito (condicional) | adaptaria | adaptarias | adaptaria | adaptaríamos | adaptaríeis | adaptariam | ||||||
Modo subjuntivo (o conjuntivo) | eu | tu | ele, ela | nós | vós | eles, elas | ||||||
Presente | adapte | adaptes | adapte | adaptemos | adapteis | adaptem | ||||||
Imperfeito | adaptasse | adaptasses | adaptasse | adaptássemos | adaptásseis | adaptassem | ||||||
Futuro do presente | adaptar | adaptares | adaptar | adaptarmos | adaptardes | adaptarem | ||||||
Modo imperativo | tu | você | nós | vós | vocês | |||||||
Afirmativo: | adapta | adapte | adaptemos | adaptai | adaptem | |||||||
Negativo: | não adaptes | não adapte | não adaptemos | não adapteis | não adaptem | |||||||
Infinitivo personal (pessoal) | eu | tu | você | nós | vós | vocês | ||||||
adaptar | adaptares | adaptar | adaptarmos | adaptardes | adaptarem | |||||||
→ você y vocês son pronombres de segunda persona, pero emplean las formas verbales de la tercera. → Los tiempos compuestos perfectivos se forman con ter ("tener") como auxiliar ("haber" en español), más el participio. Por ejemplo, "você tem adaptado". → Los tiempos progresivos se forman con estar como auxiliar, de dos maneras: - estar + el gerundio, por ejemplo, "vocês estão adaptando" (uso preferido en Brasil). - estar + a + el infinitivo, por ejemplo, "vocês estão a adaptar" (uso preferido en Portugal). | ||||||||||||
* También se usa adaptamos, especialmente en Brasil. |
Referencias y notas
- Por motivos estéticos, debe evitarse dejar una letra huérfana a final de línea. Más información.
- «adaptar», Diccionario de la lengua española (2001), 22.ª ed., Madrid: Real Academia Española, Asociación de Academias de la Lengua Española y Espasa.
- «adaptar»Gran diccionario español-portugués português-espanhol. Madrid: Espasa-Calpe, 2001. Consultado el 25 ene 2014.