abnego
Latín
| abnegō | |
| clásico (AFI) | [ˈab.nɛ.goː] |
| rima | ab.ne.ɡo |
Etimología
Del prefijo ab- (preposición) y negō, -āre ("negar").
Verbo transitivo
presente activo abnegō, presente infinitivo abnegāre, perfecto activo abnegāvī, supino abnegātum.
- 2
- Negarse a.
Conjugación
Flexión de abnegōprimera conjugación, perfecto con v
| indicativo | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | abnegō | abnegās | abnegat | abnegāmus | abnegātis | abnegant |
| imperfecto | abnegābam | abnegābās | abnegābat | abnegābāmus | abnegābātis | abnegābant | |
| futuro | abnegābō | abnegābis | abnegābit | abnegābimus | abnegābitis | abnegābunt | |
| perfecto | abnegāvī | abnegāvistī | abnegāvit | abnegāvimus | abnegāvistis | abnegāvērunt, abnegāvēre | |
| pluscuamperfecto | abnegāveram | abnegāverās | abnegāverat | abnegāverāmus | abnegāverātis | abnegāverant | |
| futuro perfecto | abnegāverō | abnegāveris | abnegāverit | abnegāverimus | abnegāveritis | abnegāverint | |
| pasivo | presente | abnegor | abnegāris, abnegāre |
abnegātur | abnegāmur | abnegāminī | abnegantur |
| imperfecto | abnegābar | abnegābāris, abnegābāre |
abnegābātur | abnegābāmur | abnegābāminī | abnegābantur | |
| futuro | abnegābor | abnegāberis, abnegābere |
abnegābitur | abnegābimur | abnegābiminī | abnegābuntur | |
| perfecto | abnegātus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | abnegātus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum) | ||||||
| futuro perfecto | abnegātus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum) | ||||||
| subjuntivo | singular | plural | |||||
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | abnegem | abnegēs | abneget | abnegēmus | abnegētis | abnegent |
| imperfecto | abnegārem | abnegārēs | abnegāret | abnegārēmus | abnegārētis | abnegārent | |
| perfecto | abnegāverim | abnegāverīs | abnegāverit | abnegāverīmus | abnegāverītis | abnegāverint | |
| pluscuamperfecto | abnegāvissem | abnegāvissēs | abnegāvisset | abnegāvissēmus | abnegāvissētis | abnegāvissent | |
| pasivo | presente | abneger | abnegēris, abnegēre |
abnegētur | abnegēmur | abnegēminī | abnegentur |
| imperfecto | abnegārer | abnegārēris, abnegārēre |
abnegārētur | abnegārēmur | abnegārēminī | abnegārentur | |
| perfecto | abnegātus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | abnegātus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum) | ||||||
| imperativos | activo | pasivo | |||||
| presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
| singular | abnegā | abnegātō | abnegātō | abnegāre | abnegātor | abnegātor | |
| plural | abnegāte | abnegātōte | abnegantō | abnegāminī | — | abnegantor | |
| presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
| infinitivos | abnegāre | abnegāvisse | abnegātūrus -a,-um esse | abnegārī | abnegātus -a,-um esse | abnegātum īrī | |
| participios | abnegāns (abnegantis) |
— | abnegātūrus -a,-um | — | abnegātus -a,-um | — | |
| gerundio | gerundivo | supino | |||||
| acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
| abnegandum | abnegandī | abnegandō | abnegandus -a,-um | abnegātum | abnegātū | ||
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.