abnegatus
Latín
abnegātus | |
clásico (AFI) | [ab.nɛˈgaː.tʊs] |
rima | e.ɡa.tus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | abnegātus | abnegāta | abnegātum | abnegātī | abnegātae | abnegāta |
Vocativo | abnegāte | abnegāta | abnegātum | abnegātī | abnegātae | abnegāta |
Acusativo | abnegātum | abnegātam | abnegātum | abnegātōs | abnegātās | abnegāta |
Genitivo | abnegātī | abnegātae | abnegātī | abnegātōrum | abnegātārum | abnegātōrum |
Dativo | abnegātō | abnegātae | abnegātō | abnegātīs | abnegātīs | abnegātīs |
Ablativo | abnegātō | abnegātā | abnegātō | abnegātīs | abnegātīs | abnegātīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de abnegō.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.