-so
Latín
| -so | |
| clásico (AFI) | -sō [s̠oː] |
| eclesiástico (AFI) | -sō [sɔː] |
| rima | oː |
Sufijo verbal
presente activo -sō, presente infinitivo -sāre, perfecto activo -sāvī, supino -sātum.
- 1
- Forma verbos a partir de participios perfectos en -sus.[1]
- Ejemplo: pendō > pēnsus > pēnsō, dēfendō > dēfēnsus > dēfēnsō, etc.
- Uso: a partir de participios perfectos en -tus.[1]
- Ejemplo: citō, saltō, etc.
- Uso: extensión iterativa, formada de verbos; o de participios perfectos; ocasionalmente también de sustantivos o adjetivos.[1]
- Ejemplo: ductitō, factitō, etc.; agitō, clāmitō, etc.; nōbilitō.
Conjugación
Flexión de -sōprimera conjugación, perfecto con v
| indicativo | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | -sō | -sās | -sat | -sāmus | -sātis | -sant |
| imperfecto | -sābam | -sābās | -sābat | -sābāmus | -sābātis | -sābant | |
| futuro | -sābō | -sābis | -sābit | -sābimus | -sābitis | -sābunt | |
| perfecto | -sāvī | -sāvistī | -sāvit | -sāvimus | -sāvistis | -sāvērunt, -sāvēre | |
| pluscuamperfecto | -sāveram | -sāverās | -sāverat | -sāverāmus | -sāverātis | -sāverant | |
| futuro perfecto | -sāverō | -sāveris | -sāverit | -sāverimus | -sāveritis | -sāverint | |
| pasivo | presente | -sor | -sāris, -sāre |
-sātur | -sāmur | -sāminī | -santur |
| imperfecto | -sābar | -sābāris, -sābāre |
-sābātur | -sābāmur | -sābāminī | -sābantur | |
| futuro | -sābor | -sāberis, -sābere |
-sābitur | -sābimur | -sābiminī | -sābuntur | |
| perfecto | -sātus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | -sātus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum) | ||||||
| futuro perfecto | -sātus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum) | ||||||
| subjuntivo | singular | plural | |||||
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | -sem | -sēs | -set | -sēmus | -sētis | -sent |
| imperfecto | -sārem | -sārēs | -sāret | -sārēmus | -sārētis | -sārent | |
| perfecto | -sāverim | -sāverīs | -sāverit | -sāverīmus | -sāverītis | -sāverint | |
| pluscuamperfecto | -sāvissem | -sāvissēs | -sāvisset | -sāvissēmus | -sāvissētis | -sāvissent | |
| pasivo | presente | -ser | -sēris, -sēre |
-sētur | -sēmur | -sēminī | -sentur |
| imperfecto | -sārer | -sārēris, -sārēre |
-sārētur | -sārēmur | -sārēminī | -sārentur | |
| perfecto | -sātus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | -sātus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum) | ||||||
| imperativos | activo | pasivo | |||||
| presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
| singular | -sā | -sātō | -sātō | -sāre | -sātor | -sātor | |
| plural | -sāte | -sātōte | -santō | -sāminī | — | -santor | |
| presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
| infinitivos | -sāre | -sāvisse | -sātūrus -a,-um esse | -sārī | -sātus -a,-um esse | -sātum īrī | |
| participios | -sāns (-santis) |
— | -sātūrus -a,-um | — | -sātus -a,-um | — | |
| gerundio | gerundivo | supino | |||||
| acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
| -sandum | -sandī | -sandō | -sandus -a,-um | -sātum | -sātū | ||
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.