vorax
Latín
vorāx | |
clásico (AFI) | [ˈwɔ.raːks] |
rima | u̯o.raks |
Etimología
De vorō, -āre ("devorar") y el sufijo āx.[1]
Adjetivo
Comparación | |
Comparativo: | vorācior |
Superlativo: | vorācissimus |
3.ª declinación (de una terminación) | ||||
Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
Nominativo | vorāx | vorāx | vorācēs | vorācia |
Vocativo | vorāx | vorāx | vorācēs | vorācia |
Acusativo | vorācem | vorāx | vorācēs vorācīs |
vorācia |
Genitivo | vorācis | vorācis | vorācium | vorācium |
Dativo | vorācī | vorācī | vorācibus | vorācibus |
Ablativo | voracī | voracī | vorācibus | vorācibus |
- 2
- Dicho de fuerzas naturales y cosas abstractas: voraz, devorador, arrollador.[1]
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.