unanimitas
Latín
| ūnanimitās | |
| clásico (AFI) | [uː.naˈnɪ.mɪ.taːs] |
| rima | i.mi.tas |
Sustantivo femenino
3.ª declinación (m/f consonante) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | ūnanimitās | ūnanimitātēs |
| Vocativo | ūnanimitās | ūnanimitātēs |
| Acusativo | ūnanimitātem | ūnanimitātēs |
| Genitivo | ūnanimitātis | ūnanimitātum |
| Dativo | ūnanimitātī | ūnanimitātibus |
| Ablativo | ūnanimitāte | ūnanimitātibus |
- 1
- Concordancia en el propósito, en el objetivo: unanimidad, conformidad.[1]
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.