unanimitas
Latín
ūnanimitās | |
clásico (AFI) | [uː.naˈnɪ.mɪ.taːs] |
rima | i.mi.tas |
Sustantivo femenino
3.ª declinación (m/f consonante) | ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | ūnanimitās | ūnanimitātēs |
Vocativo | ūnanimitās | ūnanimitātēs |
Acusativo | ūnanimitātem | ūnanimitātēs |
Genitivo | ūnanimitātis | ūnanimitātum |
Dativo | ūnanimitātī | ūnanimitātibus |
Ablativo | ūnanimitāte | ūnanimitātibus |
- 1
- Concordancia en el propósito, en el objetivo: unanimidad, conformidad.[1]
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.