stupidus
Latín
| stupidus | |
| clásico (AFI) | [ˈstʊ.pɪ.dʊs] |
| rima | u.pi.dus |
Etimología
De stupeō, -ēre ("ser, estar o quedar inmóvil o entumecido") y el sufijo -idus.[1]
Adjetivo
| Comparación | |
| Comparativo: | stupidior |
| Superlativo: | stupidissimus |
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | stupidus | stupida | stupidum | stupidī | stupidae | stupida |
| Vocativo | stupide | stupida | stupidum | stupidī | stupidae | stupida |
| Acusativo | stupidum | stupidam | stupidum | stupidōs | stupidās | stupida |
| Genitivo | stupidī | stupidae | stupidī | stupidōrum | stupidārum | stupidōrum |
| Dativo | stupidō | stupidae | stupidō | stupidīs | stupidīs | stupidīs |
| Ablativo | stupidō | stupidā | stupidō | stupidīs | stupidīs | stupidīs |
- b Medicina
- Paralizado por un choque emocional, que está en estado de choque, aturdido, atontado, pasmado.[1]
Información adicional
|
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.