stupidus
Latín
stupidus | |
clásico (AFI) | [ˈstʊ.pɪ.dʊs] |
rima | u.pi.dus |
Etimología
De stupeō, -ēre ("ser, estar o quedar inmóvil o entumecido") y el sufijo -idus.[1]
Adjetivo
Comparación | |
Comparativo: | stupidior |
Superlativo: | stupidissimus |
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | stupidus | stupida | stupidum | stupidī | stupidae | stupida |
Vocativo | stupide | stupida | stupidum | stupidī | stupidae | stupida |
Acusativo | stupidum | stupidam | stupidum | stupidōs | stupidās | stupida |
Genitivo | stupidī | stupidae | stupidī | stupidōrum | stupidārum | stupidōrum |
Dativo | stupidō | stupidae | stupidō | stupidīs | stupidīs | stupidīs |
Ablativo | stupidō | stupidā | stupidō | stupidīs | stupidīs | stupidīs |
- b Medicina
- Paralizado por un choque emocional, que está en estado de choque, aturdido, atontado, pasmado.[1]
Información adicional
|
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.