-idus
Entradas similares: IdusLatín
| -idus | |
| clásico (AFI) | -idus [ˈɪd̪ʊs̠] |
| eclesiástico (AFI) | -idus [ˈiːd̪us] |
| variantes | -cidus[1] |
| rima | i.dus |
Etimología 1
Incierta.[2]
Sufijo adjetivo
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | -idus | -ida | -idum | -idī | -idae | -ida |
| Vocativo | -ide | -ida | -idum | -idī | -idae | -ida |
| Acusativo | -idum | -idam | -idum | -idōs | -idās | -ida |
| Genitivo | -idī | -idae | -idī | -idōrum | -idārum | -idōrum |
| Dativo | -idō | -idae | -idō | -idīs | -idīs | -idīs |
| Ablativo | -idō | -idā | -idō | -idīs | -idīs | -idīs |
- 1
- Forma adjetivos mayormente de verbos intransitivos con tema en -ē- (segunda conjugación, -eō, -ēre).[3]
- Ejemplo: acidus, avidus, pallidus, timidus, etc.
- Ejemplo: cupidus.
- Ejemplo: gelidus, herbidus, morbidus, etc.
Referencias y notas
- alargamiento
- Miller, D. Gary (2006) Latin Suffixal Derivatives in English and their Indo-European Ancestry. Oxford: Oxford University Press, p. 182. ISBN 0-19-928505-5
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.