stupeo
Latín
| stupeō | |
| clásico (AFI) | [ˈstʊ.pɛ.oː] |
| rima | u.pe.o |
Etimología
Del protoitálico *stup-ē-, y este del protoindoeuropeo *stup-eh₁- ("golpear").[1] Compárese stuprum, tundere, tussis, así como el griego antiguo τύπτω (týptō), "golpear", el sánscrito तोपति (tópati), "herir", el albanés shtyj, "asestar", el eslavónico eclesiástico тъпати (tŭpati), o el protogermánico *staupaz, del cual el inglés antiguo styntan (moderno stint), stybb (moderno stub), steap (moderno steep).
Verbo intransitivo
presente activo stupeō, presente infinitivo stupēre, perfecto activo stupuī. (sin raíz del supino)
Derivados
|
Conjugación
Flexión de stupeōsegunda conjugación, perfecto con u, sin raíz del supino, intransitivo
| indicativo | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | stupeō | stupēs | stupet | stupēmus | stupētis | stupent |
| imperfecto | stupēbam | stupēbās | stupēbat | stupēbāmus | stupēbātis | stupēbant | |
| futuro | stupēbō | stupēbis | stupēbit | stupēbimus | stupēbitis | stupēbunt | |
| perfecto | stupuī | stupuistī | stupuit | stupuimus | stupuistis | stupuērunt, stupuēre | |
| pluscuamperfecto | stupueram | stupuerās | stupuerat | stupuerāmus | stupuerātis | stupuerant | |
| futuro perfecto | stupuerō | stupueris | stupuerit | stupuerimus | stupueritis | stupuerint | |
| pasivo | presente | — | — | stupētur | — | — | — |
| imperfecto | — | — | stupēbātur | — | — | — | |
| futuro | — | — | stupēbitur | — | — | — | |
| subjuntivo | singular | plural | |||||
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | stupeam | stupeās | stupeat | stupeāmus | stupeātis | stupeant |
| imperfecto | stupērem | stupērēs | stupēret | stupērēmus | stupērētis | stupērent | |
| perfecto | stupuerim | stupuerīs | stupuerit | stupuerīmus | stupuerītis | stupuerint | |
| pluscuamperfecto | stupuissem | stupuissēs | stupuisset | stupuissēmus | stupuissētis | stupuissent | |
| pasivo | presente | — | — | stupeātur | — | — | — |
| imperfecto | — | — | stupērētur | — | — | — | |
| imperativos | activo | pasivo | |||||
| presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
| singular | stupē | stupētō | stupētō | — | — | — | |
| plural | stupēte | stupētōte | stupentō | — | — | — | |
| presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
| infinitivos | stupēre | stupuisse | — | — | — | — | |
| participios | stupēns (stupentis) |
— | — | — | — | — | |
| gerundio | gerundivo | supino | |||||
| acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
| stupendum | stupendī | stupendō | stupendum* | — | — | ||
| * Verbos intransitivos o verbos usados intransitivamente solo emplean el participio perfecto pasivo y el gerundivo en construcciones impersonales en el nominativo singular neutro. | |||||||
Flexión de stupeōsegunda conjugación, perfecto con u, sin raíz del supino
| indicativo | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | stupeō | stupēs | stupet | stupēmus | stupētis | stupent |
| imperfecto | stupēbam | stupēbās | stupēbat | stupēbāmus | stupēbātis | stupēbant | |
| futuro | stupēbō | stupēbis | stupēbit | stupēbimus | stupēbitis | stupēbunt | |
| perfecto | stupuī | stupuistī | stupuit | stupuimus | stupuistis | stupuērunt, stupuēre | |
| pluscuamperfecto | stupueram | stupuerās | stupuerat | stupuerāmus | stupuerātis | stupuerant | |
| futuro perfecto | stupuerō | stupueris | stupuerit | stupuerimus | stupueritis | stupuerint | |
| pasivo | presente | stupeor | stupēris, stupēre |
stupētur | stupēmur | stupēminī | stupentur |
| imperfecto | stupēbar | stupēbāris, stupēbāre |
stupēbātur | stupēbāmur | stupēbāminī | stupēbantur | |
| futuro | stupēbor | stupēberis, stupēbere |
stupēbitur | stupēbimur | stupēbiminī | stupēbuntur | |
| subjuntivo | singular | plural | |||||
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | stupeam | stupeās | stupeat | stupeāmus | stupeātis | stupeant |
| imperfecto | stupērem | stupērēs | stupēret | stupērēmus | stupērētis | stupērent | |
| perfecto | stupuerim | stupuerīs | stupuerit | stupuerīmus | stupuerītis | stupuerint | |
| pluscuamperfecto | stupuissem | stupuissēs | stupuisset | stupuissēmus | stupuissētis | stupuissent | |
| pasivo | presente | stupear | stupeāris, stupeāre |
stupeātur | stupeāmur | stupeāminī | stupeantur |
| imperfecto | stupērer | stupērēris, stupērēre |
stupērētur | stupērēmur | stupērēminī | stupērentur | |
| imperativos | activo | pasivo | |||||
| presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
| singular | stupē | stupētō | stupētō | stupēre | stupētor | stupētor | |
| plural | stupēte | stupētōte | stupentō | stupēminī | — | stupentor | |
| presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
| infinitivos | stupēre | stupuisse | — | stupērī | — | — | |
| participios | stupēns (stupentis) |
— | — | — | — | — | |
| gerundio | gerundivo | supino | |||||
| acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
| stupendum | stupendī | stupendō | stupendus -a,-um | — | — | ||
Referencias y notas
- de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 593. ISBN 978-90-04-16797-1
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.