singularis
Latín
singulāris | |
clásico (AFI) | [sɪŋ.gʊˈlaː.rɪs] |
rima | u.la.ris |
Adjetivo
3.ª declinación (de dos terminaciones: -is, -e) | ||||
Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
Nominativo | singulāris | singulāre | singulārēs | singulāria |
Vocativo | singulāris | singulāre | singulārēs | singulāria |
Acusativo | singulārem | singulāre | singulārēs singulārīs |
singulāria |
Genitivo | singulāris | singulāris | singulārium | singulārium |
Dativo | singulārī | singulārī | singulāribus | singulāribus |
Ablativo | singulārī | singulārī | singulāribus | singulāribus |
- 2
- Perteneciente a uno solo.
Sustantivo masculino
- 5
- Guardaespaldas, guardia personal.[1]
Véase también
Wikipedia en latín tiene un artículo sobre singularis.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.