singularis
Latín
| singulāris | |
| clásico (AFI) | [sɪŋ.gʊˈlaː.rɪs] |
| rima | u.la.ris |
Adjetivo
3.ª declinación (de dos terminaciones: -is, -e) | ||||
| Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|
| Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
| Nominativo | singulāris | singulāre | singulārēs | singulāria |
| Vocativo | singulāris | singulāre | singulārēs | singulāria |
| Acusativo | singulārem | singulāre | singulārēs singulārīs |
singulāria |
| Genitivo | singulāris | singulāris | singulārium | singulārium |
| Dativo | singulārī | singulārī | singulāribus | singulāribus |
| Ablativo | singulārī | singulārī | singulāribus | singulāribus |
- 2
- Perteneciente a uno solo.
Sustantivo masculino
- 5
- Guardaespaldas, guardia personal.[1]
Véase también
Wikipedia en latín tiene un artículo sobre singularis.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.