quies
Latín
quiēs | |
clásico (AFI) | [ˈkʷɪ.eːs] |
rima | i.es |
Etimología 1
Del protoitálico *kʷiē-ti-, y este del protoindoeuropeo *kʷieh₁-ti- ("descanso, paz"), de *kʷyeh₁- ("descansar").[1] Compárese el avéstico ṧ(ii)ă- ("estar calmo"), el prusiano antiguo š(i)yāta- ("pacífico, feliz (en la tierra)"), el armenio antiguo հանգչիմ (hangčʿim, "descansar") y el eslavo eclesiástico antiguo počiti ("descansar").[1]
Sustantivo femenino
3.ª declinación (m/f consonante) | ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | quiēs | quiētēs |
Vocativo | quiēs | quiētēs |
Acusativo | quiētem | quiētēs |
Genitivo | quiētis | quiētum |
Dativo | quiētī | quiētibus |
Ablativo | quiēte | quiētibus |
- 1
- Quietud, calma, reposo, tranquilidad.
Adjetivo
3.ª declinación (de una terminación) | ||||
Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|
Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
Nominativo | quiēs | quiēs | quiētēs | quiētia |
Vocativo | quiēs | quiēs | quiētēs | quiētia |
Acusativo | quiētem | quiēs | quiētēs quiētīs |
quiētia |
Genitivo | quiētis | quiētis | quiētium | quiētium |
Dativo | quiētī | quiētī | quiētibus | quiētibus |
Ablativo | quietī | quietī | quiētibus | quiētibus |
Referencias y notas
- de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 508-09. ISBN 978-90-04-16797-1
- Georges, Karl Ernst (1913) "quies". En: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover: Hahnsche Buchhandlung
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.