praecipitatio
Latín
praecipitātiō | |
clásico (AFI) | [ˌpraɪ.kɪ.pɪˈtaː.tɪ.oː] |
grafías alternativas | præcipitātiō |
rima | a.ti.o |
Etimología
De parecipitō, -āre ("precipitar") y el sufijo tiō, verbalización de praeceps ("de cabeza"), del prefijo prae- y el sufijo -ceps2 ("cabeza"), de caput ("cabeza").[1]
Sustantivo femenino
3.ª declinación (m/f consonante) | ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | praecipitātiō | praecipitātiōnēs |
Vocativo | praecipitātiō | praecipitātiōnēs |
Acusativo | praecipitātiōnem | praecipitātiōnēs |
Genitivo | praecipitātiōnis | praecipitātiōnum |
Dativo | praecipitātiōnī | praecipitātiōnibus |
Ablativo | praecipitātiōne | praecipitātiōnibus |
Información adicional
|
Véase también
Wikipedia en latín tiene un artículo sobre praecipitatio.
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.