praecipitatio
Latín
| praecipitātiō | |
| clásico (AFI) | [ˌpraɪ.kɪ.pɪˈtaː.tɪ.oː] |
| grafías alternativas | præcipitātiō |
| rima | a.ti.o |
Etimología
De parecipitō, -āre ("precipitar") y el sufijo tiō, verbalización de praeceps ("de cabeza"), del prefijo prae- y el sufijo -ceps2 ("cabeza"), de caput ("cabeza").[1]
Sustantivo femenino
3.ª declinación (m/f consonante) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | praecipitātiō | praecipitātiōnēs |
| Vocativo | praecipitātiō | praecipitātiōnēs |
| Acusativo | praecipitātiōnem | praecipitātiōnēs |
| Genitivo | praecipitātiōnis | praecipitātiōnum |
| Dativo | praecipitātiōnī | praecipitātiōnibus |
| Ablativo | praecipitātiōne | praecipitātiōnibus |
Información adicional
|
Véase también
Wikipedia en latín tiene un artículo sobre praecipitatio.
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.