caput
Latín
caput | |
clásico (AFI) | [ˈka.pʊt] |
rima | a.put |
Etimología
Del protoitálico *kaput[1], y este del protoindoeuropeo *kh₂p-ut- ‘cabeza, copa’[2]. Hermano del gótico 𐌷𐌰𐌿𐌱𐌹𐌸 (haubiþ) y sánscrito कपुच्छल (kapúcchala) ‘mechón del pescuezo’.[1] De la misma raíz vienen el galés cawg ‘copa’, inglés antiguo hafola ‘cabeza’ y hindi कपाल (kapāl) ‘cráneo’.[3]
Sustantivo neutro
3.ª declinación (n consonante) | ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | caput | capita |
Vocativo | caput | capita |
Acusativo | caput | capita |
Genitivo | capitis | capitum |
Dativo | capitī | capitibus |
Ablativo | capite | capitibus |
- 1 Anatomía
- Cabeza.
- 4
- Parte más importante de algo.
- 9
- Vida, existencia.
Referencias y notas
- de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 91. ISBN 978-90-04-16797-1
- Kroonen, Guus (2013) Etymological Dictionary of Proto-Germanic. Leiden: Brill, p. 215. ISBN 978-90-04-18340-7
- Mallory, J. P. & Adams, Douglas Q. (2006) The Oxford introduction to Proto-Indo-European and the Proto-Indo-European world. Oxford: Oxford University Press, 176. ISBN 978-0-19-928791-8
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.