necessitas
Latín
| necessitās | |
| clásico (AFI) | [nɛˈkɛs.sɪ.taːs] |
| rima | es.si.tas |
Etimología
De necesse ("necesario") y el sufijo tās, y aquel del prefijo ne- y cēdō, -ere ("ir", "proceder").[1]
Sustantivo femenino
3.ª declinación (m/f consonante) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | necessitās | necessitātēs |
| Vocativo | necessitās | necessitātēs |
| Acusativo | necessitātem | necessitātēs |
| Genitivo | necessitātis | necessitātum |
| Dativo | necessitātī | necessitātibus |
| Ablativo | necessitāte | necessitātibus |
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.