natio

Latín
natio | |
clásico (AFI) | nātiō [ˈnäːt̪ioː] |
eclesiástico (AFI) | nātiō [ˈnät̪ː͡s̪io] |
rima | aː.ti.oː |
Etimología
De nascor, -scī ("nacer") y el sufijo tiō.[1]
Sustantivo femenino
3.ª declinación (m/f consonante) | ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | nātiō | nātiōnēs |
Vocativo | nātiō | nātiōnēs |
Acusativo | nātiōnem | nātiōnēs |
Genitivo | nātiōnis | nātiōnum |
Dativo | nātiōnī | nātiōnibus |
Ablativo | nātiōne | nātiōnibus |
- 1
- Nacimiento de un niño.[1]
- 4
- Raza (como característica de personas), nacionalidad.[1]
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
- Lewis, Charlton T. & Charles Short (ed.) (1879). «natio“», A Latin Dictionary (en inglés). Nueva York: Harper and Brothers. ISBN 978-0-19-864201-5.
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.