katu
Vasco
| katu | |
| pronunciación | falta agregar |
Etimología 1
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Sustantivo
| Indefinido | Singular | Plural | |
|---|---|---|---|
| Absolutivo | katu | katua | katuak |
| Ergativo | katuk | katuak | katuek |
| Dativo | katuri | katuari | katuei |
| Genitivo | katuren | katuaren | katuen |
| Comitativo | katurekin | katuarekin | katuekin |
| Benefactivo | katurentzat | katuarentzat | katuentzat |
| Causativo | katurengatik | katuarengatik | katuengatik |
| Instrumental | katuz | katuaz | katuez |
| Inesivo | katutan | katuan | katuetan |
| Separativo | katutako | katuko | katuetako |
| Adlativo | katutara | katura | katuetara |
| Adl. extremo | katutaraino | katuraino | katuetaraino |
| Ac. adlativo | katutarantz | katurantz | katuetarantz |
| Adverbial | katutarako | katurako | katuetarako |
| Ablativo | katutatik | katutik | katuetatik |
| Partitivo | katurik | - | - |
| Prolativo | katutzat | - | - |
| Indefinido | Singular | Plural | |
|---|---|---|---|
| Absolutivo | katu | katua | katuak |
| Ergativo | katuk | katuak | katuek |
| Dativo | katuri | katuari | katuei |
| Genitivo | katuren | katuaren | katuen |
| Comitativo | katurekin | katuarekin | katuekin |
| Benefactivo | katurentzat | katuarentzat | katuentzat |
| Instrumental | katuz | katuaz | katuez |
| Inesivo | katurengan | katuarengan | katuengan |
| Adlativo | katurengana | katuarengana | katuengana |
| Adl. extremo | katurenganaino | katuarenganaino | katuenganaino |
| Ac. adlativo | katurenganantz | katuarenganantz | katuenganantz |
| Adverbial | katurenganako | katuarenganako | katuenganako |
| Ablativo | katurengandik | katuarengandik | katuengandik |
| Partitivo | katurik | - | - |
| Prolativo | katutzat | - | - |
- 1
- Animal dómestico de la familia de los felinos: gato.
- 2
- Pez de la familia de los esciliorrínidos: pintarroja, lija.
- Sinónimo: katuarrain.
- 3
- Borrachera (coloquial).
- Sinónimos: mozkorraldi, atxur.
- 4
- Máquina que sirve para levantar grandes pesos: gato.
- 5
- Gatillo.
Finés
| katu | |
| pronunciación (AFI) | [ˈkɑ̝ˌt̪u] |
| silabación | ka-tu |
| longitud silábica | bisílaba |
| rima | ɑtu |
Etimología 1
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Sustantivo
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | katu | kadut |
| Genitivo | kadun | katujen |
| Partitivo | katua | katuja |
| Acusativo | katu | kadut |
| Acusativo 2 | kadun | |
| Inesivo | kadussa | kaduissa |
| Elativo | kadusta | kaduista |
| Ilativo | katuun | katuihin |
| Adesivo | kadulla | kaduilla |
| Ablativo | kadulta | kaduilta |
| Alativo | kadulle | kaduille |
| Esivo | katuna | katuina |
| Traslativo | kaduksi | kaduiksi |
| Abesivo | kadutta | kaduitta |
| Instructivo | kaduin | |
| Comitativo | katuine (+ sufijo posesivo) |
- 1
- Calle.
- Ejemplo: Anduvo con sus perros a través de la calle.
- Ejemplo: Notas de uso: No la confunda la forma partitiva singular katua con el verbo katua, "arrepentirse".
Derivados
- Compuestas
- katukauppias, katulamppu, katuoja, katuvalo, kävelykatu, puistokatu
Véase también
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.