ignotus
Latín
| ignotus | |
| clásico (AFI) | [ˈɪŋnɔt̪ʊs̠] |
| eclesiástico (AFI) | [ˈiɲːot̪us] |
| rima | iɡ.no.tus |
Etimología 1
Del prefijo in- y (g)nōtus ("conocido"), de (g)nōscō, -ere ("conocer")..
Adjetivo
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | ignōtus | ignōta | ignōtum | ignōtī | ignōtae | ignōta |
| Vocativo | ignōte | ignōta | ignōtum | ignōtī | ignōtae | ignōta |
| Acusativo | ignōtum | ignōtam | ignōtum | ignōtōs | ignōtās | ignōta |
| Genitivo | ignōtī | ignōtae | ignōtī | ignōtōrum | ignōtārum | ignōtōrum |
| Dativo | ignōtō | ignōtae | ignōtō | ignōtīs | ignōtīs | ignōtīs |
| Ablativo | ignōtō | ignōtā | ignōtō | ignōtīs | ignōtīs | ignōtīs |
- 1
- Que se encuentra fuera de los conocimientos o la experiencia de uno: desconocido, extraño.[1]
- 2
- Que no tiene fama u honor, que pasa por desapercibido, disimulado, oscuro.[1]
- Sinónimo: ignōbilis (sin fama)
- 3
- Que es de origen desconocido o bajo.[2]
- Sinónimo: ignōbilis
- Antónimos: generōsus, nōbilis
- 4
- Desconocedor, ignorante.[1]
Sustantivo masculino
2.ª declinación (-us) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | ignōtus | ignōtī |
| Vocativo | ignōte | ignōtī |
| Acusativo | ignōtum | ignōtōs |
| Genitivo | ignōtī | ignōtōrum |
| Dativo | ignōtō | ignōtīs |
| Ablativo | ignōtō | ignōtīs |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | ignōtus | ignōta | ignōtum | ignōtī | ignōtae | ignōta |
| Vocativo | ignōte | ignōta | ignōtum | ignōtī | ignōtae | ignōta |
| Acusativo | ignōtum | ignōtam | ignōtum | ignōtōs | ignōtās | ignōta |
| Genitivo | ignōtī | ignōtae | ignōtī | ignōtōrum | ignōtārum | ignōtōrum |
| Dativo | ignōtō | ignōtae | ignōtō | ignōtīs | ignōtīs | ignōtīs |
| Ablativo | ignōtō | ignōtā | ignōtō | ignōtīs | ignōtīs | ignōtīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de ignōscō.
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
- Georges, Heinrich (1913). "ignotus". En: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Darmstadt: Wissenschaftliche Buchgesellschaft
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.