habilitas
Español
    
| habilitas | |
| pronunciación (AFI) | [a.β̞iˈli.t̪as] | 
| silabación | ha-bi-li-tas | 
| acentuación | llana | 
| longitud silábica | tetrasílaba | 
| rima | i.tas | 
Forma verbal
    
- 1
- Segunda persona del singular (tú) del presente de indicativo de habilitar.
Latín
    
| habilitās | |
| clásico (AFI) | [haˈbɪ.lɪ.taːs] | 
| rima | i.li.tas | 
Etimología
    
De habilis ("hábil") y el sufijo tās, y aquel de habeō, -ēre ("tener") y el sufijo -ilis1.[1]
Sustantivo femenino
    
| 3.ª declinación (m/f consonante) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | habilitās | habilitātēs | 
| Vocativo | habilitās | habilitātēs | 
| Acusativo | habilitātem | habilitātēs | 
| Genitivo | habilitātis | habilitātum | 
| Dativo | habilitātī | habilitātibus | 
| Ablativo | habilitāte | habilitātibus | 
Referencias y notas
    
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
    Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.