diffundo
Latín
    
| diffundō | |
| clásico (AFI) | [dɪfˈfʊn.doː] | 
| rima | un.do | 
Verbo transitivo
    
presente activo diffundō, presente infinitivo diffundere, perfecto activo diffūdī, supino diffūsum.
- c
- Trasegar o embotellar (en múltiples envases más pequeños).[1]
 
- b
- Con abstractos u objetos inmateriales.[1]
 
Conjugación
    
Flexión de diffundōtercera conjugación, perfecto con dilatación
| indicativo | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | diffundō | diffundis | diffundit | diffundimus | diffunditis | diffundunt | 
| imperfecto | diffundēbam | diffundēbās | diffundēbat | diffundēbāmus | diffundēbātis | diffundēbant | |
| futuro | diffundam | diffundēs | diffundet | diffundēmus | diffundētis | diffundent | |
| perfecto | diffūdī | diffūdistī | diffūdit | diffūdimus | diffūdistis | diffūdērunt, diffūdēre | |
| pluscuamperfecto | diffūderam | diffūderās | diffūderat | diffūderāmus | diffūderātis | diffūderant | |
| futuro perfecto | diffūderō | diffūderis | diffūderit | diffūderimus | diffūderitis | diffūderint | |
| pasivo | presente | diffundor | diffunderis, diffundere | diffunditur | diffundimur | diffundiminī | diffunduntur | 
| imperfecto | diffundēbar | diffundēbāris, diffundēbāre | diffundēbātur | diffundēbāmur | diffundēbāminī | diffundēbantur | |
| futuro | diffundar | diffundēris, diffundēre | diffundētur | diffundēmur | diffundēminī | diffundentur | |
| perfecto | diffūsus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | diffūsus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum) | ||||||
| futuro perfecto | diffūsus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum) | ||||||
| subjuntivo | singular | plural | |||||
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | diffundam | diffundās | diffundat | diffundāmus | diffundātis | diffundant | 
| imperfecto | diffunderem | diffunderēs | diffunderet | diffunderēmus | diffunderētis | diffunderent | |
| perfecto | diffūderim | diffūderīs | diffūderit | diffūderīmus | diffūderītis | diffūderint | |
| pluscuamperfecto | diffūdissem | diffūdissēs | diffūdisset | diffūdissēmus | diffūdissētis | diffūdissent | |
| pasivo | presente | diffundar | diffundāris, diffundāre | diffundātur | diffundāmur | diffundāminī | diffundantur | 
| imperfecto | diffunderer | diffunderēris, diffunderēre | diffunderētur | diffunderēmur | diffunderēminī | diffunderentur | |
| perfecto | diffūsus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | diffūsus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum) | ||||||
| imperativos | activo | pasivo | |||||
| presente (2ª persona) | futuro (2ª persona) | futuro (3ª persona) | presente (2ª persona) | futuro (2ª persona) | futuro (3ª persona) | ||
| singular | diffunde | diffunditō | diffunditō | diffundere | diffunditor | diffunditor | |
| plural | diffundite | diffunditōte | diffunduntō | diffundiminī | — | diffunduntor | |
| presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
| infinitivos | diffundere | diffūdisse | diffūsūrus -a,-um esse | diffundī | diffūsus -a,-um esse | diffūsum īrī | |
| participios | diffundēns (diffundentis) | — | diffūsūrus -a,-um | — | diffūsus -a,-um | — | |
| gerundio | gerundivo | supino | |||||
| acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
| diffundendum | diffundendī | diffundendō | diffundendus -a,-um | diffūsum | diffūsū | ||
Referencias y notas
    
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
    Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.
