claritas
Latín
clāritās | |
clásico (AFI) | [ˈklaː.rɪ.taːs] |
rima | a.ri.tas |
Sustantivo femenino
3.ª declinación (m/f consonante) | ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | clāritās | clāritātēs |
Vocativo | clāritās | clāritātēs |
Acusativo | clāritātem | clāritātēs |
Genitivo | clāritātis | clāritātum |
Dativo | clāritātī | clāritātibus |
Ablativo | clāritāte | clāritātibus |
- 3
- Resplandor, brillo.
- Uso: dícese de la luz, de colores, etc.[1]
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.