captivo
Español
    
| captivo | |
| pronunciación (AFI) | [kapˈt̪i.β̞o] | 
| silabación | cap-ti-vo | 
| acentuación | llana | 
| longitud silábica | trisílaba | 
| variantes | cativo | 
| rima | i.bo | 
Sustantivo masculino
    
| Singular | Plural | 
|---|---|
| captivo | captivos | 
- 2
- Privación de la libertad.[1]
- Uso: anticuado.
- Sinónimo: cautiverio.
 
Forma verbal
    
- 1
- Primera persona del singular (yo) del presente de indicativo de captivar.
Catalán
    
| captivo | |
| central (AFI) | [kəpˈti.βu] | 
| valenciano (AFI) | [kapˈti.vo] | 
| baleárico (AFI) | [kəpˈti.vo] | 
| acentuación | llana | 
| longitud silábica | trisílaba | 
| rima | i.βu | 
Forma verbal
    
- 1
- Primera persona del singular del presente de indicativo de captivar.
Latín
    
| captivo | |
| clásico (AFI) | captīvō  [käpˈt̪iːu̯oː] | 
| eclesiástico (AFI) | captīvō  [käpˈt̪iːvo] | 
| rima | iː.u̯oː | 
Etimología 1
    
De captivus y el sufijo -o.
Verbo transitivo
    
presente activo captīvō, presente infinitivo captīvāre, perfecto activo captīvāvī, supino captīvātum.
- 1
- Capturar y hacer prisionero.
Información adicional
    
- Derivado: captiva, captivatio, captivator, captivitas, captivus, concaptivus.
Conjugación
    
Flexión de capitvōprimera conjugación, perfecto con v
| indicativo | singular | plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | capitvō | capitvās | capitvat | capitvāmus | capitvātis | capitvant | 
| imperfecto | capitvābam | capitvābās | capitvābat | capitvābāmus | capitvābātis | capitvābant | |
| futuro | capitvābō | capitvābis | capitvābit | capitvābimus | capitvābitis | capitvābunt | |
| perfecto | capitvāvī | capitvāvistī | capitvāvit | capitvāvimus | capitvāvistis | capitvāvērunt, capitvāvēre | |
| pluscuamperfecto | capitvāveram | capitvāverās | capitvāverat | capitvāverāmus | capitvāverātis | capitvāverant | |
| futuro perfecto | capitvāverō | capitvāveris | capitvāverit | capitvāverimus | capitvāveritis | capitvāverint | |
| pasivo | presente | capitvor | capitvāris, capitvāre | capitvātur | capitvāmur | capitvāminī | capitvantur | 
| imperfecto | capitvābar | capitvābāris, capitvābāre | capitvābātur | capitvābāmur | capitvābāminī | capitvābantur | |
| futuro | capitvābor | capitvāberis, capitvābere | capitvābitur | capitvābimur | capitvābiminī | capitvābuntur | |
| perfecto | capitvātus -a, -um sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | capitvātus -a, -um eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum) | ||||||
| futuro perfecto | capitvātus -a, -um erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum) | ||||||
| subjuntivo | singular | plural | |||||
| primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
| activo | presente | capitvem | capitvēs | capitvet | capitvēmus | capitvētis | capitvent | 
| imperfecto | capitvārem | capitvārēs | capitvāret | capitvārēmus | capitvārētis | capitvārent | |
| perfecto | capitvāverim | capitvāverīs | capitvāverit | capitvāverīmus | capitvāverītis | capitvāverint | |
| pluscuamperfecto | capitvāvissem | capitvāvissēs | capitvāvisset | capitvāvissēmus | capitvāvissētis | capitvāvissent | |
| pasivo | presente | capitver | capitvēris, capitvēre | capitvētur | capitvēmur | capitvēminī | capitventur | 
| imperfecto | capitvārer | capitvārēris, capitvārēre | capitvārētur | capitvārēmur | capitvārēminī | capitvārentur | |
| perfecto | capitvātus -a, -um sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum) | ||||||
| pluscuamperfecto | capitvātus -a, -um essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum) | ||||||
| imperativos | activo | pasivo | |||||
| presente (2ª persona) | futuro (2ª persona) | futuro (3ª persona) | presente (2ª persona) | futuro (2ª persona) | futuro (3ª persona) | ||
| singular | capitvā | capitvātō | capitvātō | capitvāre | capitvātor | capitvātor | |
| plural | capitvāte | capitvātōte | capitvantō | capitvāminī | — | capitvantor | |
| presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
| infinitivos | capitvāre | capitvāvisse | capitvātūrus -a,-um esse | capitvārī | capitvātus -a,-um esse | capitvātum īrī | |
| participios | capitvāns (capitvantis) | — | capitvātūrus -a,-um | — | capitvātus -a,-um | — | |
| gerundio | gerundivo | supino | |||||
| acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
| capitvandum | capitvandī | capitvandō | capitvandus -a,-um | capitvātum | capitvātū | ||
Forma adjetiva
    
- 1
- Forma del dativo masculino singular de captivus.
- 2
- Forma del dativo neutro singular de captivus.
- 3
- Forma del ablativo masculino singular de captivus.
- 4
- Forma del ablativo neutro singular de captivus.
Referencias y notas
    
- «captivo», Diccionario de la lengua española (2014), 23.ª ed., Edición del Tricentenario, Madrid: Real Academia Española, Asociación de Academias de la Lengua Española y Espasa.
    Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.
