vetus
Latín
| vetus | |
| clásico (AFI) | [ˈwɛ.tʊs] |
| rima | u̯e.tus |
Etimología
Del protoitálico *wetos- ("año"), y este del protoindoeuropeo *uet-os- ("año").[1] Compárese el hitita u̯itt- ("año"), el sánscrito वत्स (vatsá, "año"), el griego antiguo ἔτος (étos, "año"), el lituano vẽtušas ("viejo"), el gótico 𐍅𐌹𐌸𐍂𐌿𐍃 (wiþrus, "añojo"), el nórdico antiguo veðr ("tiempo (meteorológico") y el alemán antiguo widar ("tiempo (meteorológico").[1] → vitulus
Adjetivo
| Comparación | |
| Comparativo: | veterior |
| Superlativo: | veterrimus |
3.ª declinación (de una terminación consonante) | ||||
| Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|
| Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
| Nominativo | vetus | vetus | veterēs | vetera |
| Vocativo | vetus | vetus | veterēs | vetera |
| Acusativo | veterem | vetus | veterēs | vetera |
| Genitivo | veteris | veteris | veterum | veterum |
| Dativo | veterī | veterī | veteribus | veteribus |
| Ablativo | vetere | vetere | veteribus | veteribus |
Referencias y notas
- de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 672/673. ISBN 978-90-04-16797-1
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.