iuvenis
Latín
| iuvenis | |
| clásico (AFI) | [ˈjʊ.wɛ.nɪs] |
| grafías alternativas | juvenis[1] |
| rima | i̯u.u̯e.nis |
Etimología
Del protoitálico *juwen-, y este del protoindoeuropeo *h₂iu-h₁en- ("el que posee fuerza vital").[2] Compárese el sánscrito युवन् (yuvan, "joven"), el lituano jáunas ("joven"), el eslavo eclesiástico antiguo junъ y el gótico 𐌾𐌿𐌽𐌳- (jund-, "juventud").[2]
→ aevum, iūgis, iūs, iuvencus
Adjetivo
| Comparación | |
| Comparativo: | iuvenior iunior |
| Superlativo: | iuvenissimus |
3.ª declinación (de una terminación) | ||||
| Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|
| Masculino Femenino |
Neutro | Masculino Femenino |
Neutro | |
| Nominativo | iuvenis | iuvenis | iuvenēs | iuvenia |
| Vocativo | iuvenis | iuvenis | iuvenēs | iuvenia |
| Acusativo | iuvenem | iuvenis | iuvenēs iuvenīs |
iuvenia |
| Genitivo | iuvenis | iuvenis | iuvenium | iuvenium |
| Dativo | iuvenī | iuvenī | iuvenibus | iuvenibus |
| Ablativo | iuvenī | iuvenī | iuvenibus | iuvenibus |
Sustantivo masculino y femenino
3.ª declinación (m/f consonante) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | iuvenis | iuvenēs |
| Vocativo | iuvenis | iuvenēs |
| Acusativo | iuvenem | iuvenēs |
| Genitivo | iuvenis | iuvenum |
| Dativo | iuvenī | iuvenibus |
| Ablativo | iuvene | iuvenibus |
Información adicional
|
|
Referencias y notas
- medieval
- de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 317-18. ISBN 978-90-04-16797-1
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.