stipula
Francés
| stipula | |
| pronunciación (AFI) | [sti.py.la] |
| rima | a |
Forma verbal
- 1
- Tercera persona del singular del pretérito de indicativo de stipuler.
Italiano
| stipula | |
| pronunciación (AFI) | /stiˈpu.la/ |
| silabación | sti-pu-la |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | trisílaba |
| rima | u.la |
Forma verbal
- 1
- Tercera persona del singular del presente de indicativo de stipulare.
- 2
- Segunda persona del singular del presente del imperativo de stipulare.
Ladino
| stipula | |
| pronunciación | falta agregar |
Forma verbal
- 1
- Tercera persona del singular del presente de indicativo de stipuler.
- 2
- Tercera persona del plural del presente de indicativo de stipuler.
- 3
- Segunda persona del singular del presente del imperativo de stipuler.
Latín
| stipula | |
| clásico (AFI) | [ˈs̠t̪ɪpʊɫ̪ä] |
| eclesiástico (AFI) | [ˈst̪iːpulä] |
| rima | i.pu.la |
Etimología
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Sustantivo femenino
- 1
Rumano
| stipula | |
| pronunciación (AFI) | [stipuˈla] |
Etimología
Del francés stipuler, y este del francés medio stipuler, del latín stipulari.[1]
Verbo transitivo
Conjugación
| Formas no personales | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Simples | Infinitivo | Largo | stipulare | ||||
| Gerundio | Presente | stipulând | |||||
| Participio | Pasado | stipulat | |||||
| Compuestas | Infinitivo | Presente | a stipula | ||||
| Pasado | a fi stipulat | ||||||
| número: | singular | plural | |||||
| persona: | primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | |
| Modo indicativo | eu | tu | el / ea | noi | voi | ei / ele | |
| Tiempos simples | |||||||
| Presente | stipulez | stipulezi | stipulează | stipulăm | stipulați | stipulează | |
| Pretérito imperfecto o Copretérito | stipulam | stipulai | stipula | stipulam | stipulați | stipulau | |
| Pretérito indefinido o Pretérito | stipulai | stipulași | stipulă | stipularăm | stipularăți | stipulară | |
| Pretérito perfecto o Antepresente | stipulasem | stipulaseși | stipulase | stipulaserăm | stipulaserăți | stipulaseră | |
| Tiempos compuestos | |||||||
| Perfect compus | am stipulat | ai stipulat | a stipulat | am stipulat | ați stipulat | au stipulat | |
| Futuro | I | voi stipula | vei stipula | va stipula | vom stipula | veți stipula | vor stipula |
| II | voi fi stipulat | vei fi stipulat | va fi stipulat | vom fi stipulat | veți fi stipulat | vor fi stipulat | |
| Futuro popular | I | o să stipulez | o să stipulezi | o să stipuleze | o să stipulăm | o să stipulați | o să stipuleze |
| II | am să fi stipulat | ai să fi stipulat | a să fi stipulat | am să fi stipulat | ați să fi stipulat | au să fi stipulat | |
| III | oi stipula | îi stipula | a stipula | om stipula | îți stipula | or stipula | |
| Modo condicional | eu | tu | el | noi | voi | ei | |
| Tiempos compuestos | |||||||
| Presente | aș stipula | ai stipula | ar stipula | am stipula | ați stipula | ar stipula | |
| Perfecto | aș fi stipulat | ai fi stipulat | ar fi stipulat | am fi stipulat | ați fi stipulat | ar fi stipulat | |
| Modo subjuntivo | eu | tu | el / ea | noi | voi | ei / ele | |
| Tiempos simples | |||||||
| Presente | să stipulez | să stipulezi | să stipuleze | să stipulăm | să stipulați | să stipuleze | |
| Tiempos compuestos | |||||||
| Perfecto | fi stipulat | fi stipulat | fi stipulat | fi stipulat | fi stipulat | fi stipulat | |
| Modo imperativo | eu | tu | el / ea | noi | voi | ei / ele | |
| Afirmativo | stipulează | stipulați | |||||
| Negativo | nu stipula | nu stipulați | |||||
Información adicional
- Derivados: stipul, stipulant, stipulantă, stipular, stipulare, stipulat, stipulație, stipulă, stipulifer, stipuliform.
Referencias y notas
- «stipula». En: DEX online.
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.