oi
Vasco
| oi | |
| pronunciación | falta agregar |
| Indefinido | Singular | Plural | |
|---|---|---|---|
| Absolutivo | oi | oia | oiak |
| Ergativo | oik | oiak | oiek |
| Dativo | oiri | oiari | oiei |
| Genitivo | oiren | oiaren | oien |
| Comitativo | oirekin | oiarekin | oiekin |
| Benefactivo | oirentzat | oiarentzat | oientzat |
| Causativo | oirengatik | oiarengatik | oiengatik |
| Instrumental | oiz | oiaz | oiez |
| Inesivo | oitan | oian | oietan |
| Separativo | oitako | oiko | oietako |
| Adlativo | oitara | oira | oietara |
| Adl. extremo | oitaraino | oiraino | oietaraino |
| Ac. adlativo | oitarantz | oirantz | oietarantz |
| Adverbial | oitarako | oirako | oietarako |
| Ablativo | oitatik | oitik | oietatik |
| Partitivo | oirik | - | - |
| Prolativo | oitzat | - | - |
Etimología
Si puedes, incorpórala: ver cómo
Sustantivo inanimado
- 1 Anatomía
- Encía.
- Sinónimo: hortzoi
Francés antiguo
| oi | |
| pronunciación | falta agregar |
| grafías alternativas | oï |
Forma verbal
- 1
- Participio pasado de oir.
Rumano
| oi | |
| pronunciación (AFI) | [oj] |
| grafías alternativas | oĭ[2], ой |
Forma sustantiva
- 1
- Forma del nominativo, acusativo, genitivo y dativo plural de oaie.
- 2
- Forma del genitivo y dativo singular de oaie.
Forma verbal
- 3
- Primera persona del singular (eu) del presente de indicativo de vrea.
- Ejemplo: Oi merge-n București mâine. — Puede que vaya a Bucarest mañana.
- 4
- Segunda persona del singular (tu) del presente de indicativo de vrea.
- Ejemplo: Crezi că oi vrea ceva de băut mai târziu? — ¿Crees que puede que quieras algo para beber luego?
Siciliano
| oi | |
| pronunciación (AFI) | /ˈɔ.ɪ/ |
| variantes | oji |
Referencias y notas
- «oi». En: Dicionário online Caldas Aulete.
- obsoleta
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.