iniectus
Latín
| iniectus | |
| clásico (AFI) | [ɪnˈi̯ɛkt̪ʊs̠] |
| eclesiástico (AFI) | [inˈjɛkt̪us] |
| rima | i̯ek.tus |
Etimología 1
De iniciō, -ere ("arrojar") y el sufijo -tus3, y este del prefijo in-1 e iaciō, -ere ("yacer").[1] .
Sustantivo masculino
4.ª declinación (-us) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | iniectus | iniectūs |
| Vocativo | iniectus | iniectūs |
| Acusativo | iniectum | iniectūs |
| Genitivo | iniectūs | iniectuum |
| Dativo | iniectuī | iniectibus |
| Ablativo | iniectū | iniectibus |
- 1
- Introducción, acción de meter o introducir algo.
- Sinónimo: interpositio
- 2
- Acción de arrojar algo sobre algo o por encima de algo.
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | iniectus | iniecta | iniectum | iniectī | iniectae | iniecta |
| Vocativo | iniecte | iniecta | iniectum | iniectī | iniectae | iniecta |
| Acusativo | iniectum | iniectam | iniectum | iniectōs | iniectās | iniecta |
| Genitivo | iniectī | iniectae | iniectī | iniectōrum | iniectārum | iniectōrum |
| Dativo | iniectō | iniectae | iniectō | iniectīs | iniectīs | iniectīs |
| Ablativo | iniectō | iniectā | iniectō | iniectīs | iniectīs | iniectīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de iniciō.
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.