fructus
Latín
| frūctus | |
| clásico (AFI) | [ˈfruːk.tʊs] |
| rima | uk.tus |
Etimología
De fruor ("disfrutar") y el sufijo -tus3.[1]
Sustantivo masculino
4.ª declinación (-us) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | frūctus | frūctūs |
| Vocativo | frūctus | frūctūs |
| Acusativo | frūctum | frūctūs |
| Genitivo | frūctūs | frūctuum |
| Dativo | frūctuī | frūctibus |
| Ablativo | frūctū | frūctibus |
- b Derecho
- El derecho de disfrutar de los beneficios de algo.[1]
- Relacionados: ūsus, ūsus et frūctus.
Locuciones
- ūsus et frūctus/ūsus frūctus -[1b]- usufructo.[1]
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | frūctus | frūcta | frūctum | frūctī | frūctae | frūcta |
| Vocativo | frūcte | frūcta | frūctum | frūctī | frūctae | frūcta |
| Acusativo | frūctum | frūctam | frūctum | frūctōs | frūctās | frūcta |
| Genitivo | frūctī | frūctae | frūctī | frūctōrum | frūctārum | frūctōrum |
| Dativo | frūctō | frūctae | frūctō | frūctīs | frūctīs | frūctīs |
| Ablativo | frūctō | frūctā | frūctō | frūctīs | frūctīs | frūctīs |
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.