facilitas
Español
| facilitas | |
| seseante (AFI) | [fa.siˈli.t̪as] |
| no seseante (AFI) | [fa.θiˈli.t̪as] |
| silabación | fa-ci-li-tas |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | tetrasílaba |
| parónimos | facilitás |
| rima | i.tas |
Forma verbal
- 1
- Segunda persona del singular (tú) del presente de indicativo de facilitar.
Latín
| facilitas | |
| clásico (AFI) | facilitās [fäˈkɪlʲɪt̪äːs̠] |
| eclesiástico (AFI) | facilitās [fäˈt͡ʃiːlit̪äs] |
| rima | i.li.taːs |
Etimología 1
De facilis ("fácil") y el sufijo tās, y aquel de faciō, ere ("hacer") y el sufijo -ilis1.[1]
Sustantivo femenino
3.ª declinación (m/f consonante) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | facilitās | facilitātēs |
| Vocativo | facilitās | facilitātēs |
| Acusativo | facilitātem | facilitātēs |
| Genitivo | facilitātis | facilitātum |
| Dativo | facilitātī | facilitātibus |
| Ablativo | facilitāte | facilitātibus |
- 1
- Cualidad de ser fácil de ejecutar.
- Uso: dícese de acciones.[1]
- Ejemplo:
Quare tum oportebit ita facere, ut plerique faciunt propter facilitatem, singillatim unam quamque rem adtingere et ita omnes transire breviter argumentationes.Cicerón. inventione. Capítulo liber I, 98.
- 2
- Cualidad de ser fácil de manejar.
- Uso: dícese de cosas.[1]
- Ejemplo:
Nam aquarum quoque similis facilitas est.Séneca. Naturales quaestiones. Capítulo liber II, 7, 2. 63.
- 3
- Facilidad, talento, destreza.
- Uso: dícese de personas.[1]
- Ejemplo:
quia scilicet assiduitate nimia facilitas magis quam facultas.el Joven. Epistulae. Capítulo liber VI, 29, 5.
- 4
- Prontitud, diligencia.[1]
- Ejemplo:
et ea ipsa facilitate veniae animos eorum in posterum conciliat.Livio. Urbe condita libri. Capítulo liber XXXII, 14, 6.
- 5
- Aptitud, tendencia, propensión.[1]
- Ejemplo:
Sed haec in bonis rebus, quod alii ad alia bona sunt aptiores, facilitas nominetur, in malis proclivitas.Cicerón. Tusculanae disputationes. Capítulo liber IV, 28, 6. 45 A.C.
- 6
- Bondad, afabilidad, condescendencia.[1]
- Ejemplo:
male docet te mea facilitas multa.Terencio. Heautontimorumenos. Capítulo actus IV, 657. 163 A.C.
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press