facilis
Latín
    
| facilis | |
| clásico (AFI) | [ˈfa.kɪ.lɪs] ⓘ | 
| rima | a.ki.lis | 
Etimología
    
De faciō, -ere ("hacer") y el sufijo -ilis.[1]
Adjetivo
    
| Comparación | |
| Comparativo: | facilior | 
| Superlativo: | facillimus | 
| 3.ª declinación (de dos terminaciones: -is, -e) | ||||
| Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|
| Masculino Femenino | Neutro | Masculino Femenino | Neutro | |
| Nominativo | facilis | facile | facilēs | facilia | 
| Vocativo | facilis | facile | facilēs | facilia | 
| Acusativo | facilem | facile | facilēs facilīs | facilia | 
| Genitivo | facilis | facilis | facilium | facilium | 
| Dativo | facilī | facilī | facilibus | facilibus | 
| Ablativo | facilī | facilī | facilibus | facilibus | 
- 2
- Propicio.
Referencias y notas
    
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
    Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.