editus
Latín
editus | |
clásico (AFI) | [ˈɛd̪ɪt̪ʊs̠] |
eclesiástico (AFI) | [ˈɛːd̪it̪us] |
rima | e.di.tus |
Etimología 1
Si puedes, incorpórala: ver cómo.[1]
Adjetivo
Etimología 2
De ēdō, -ere2 ("expulsar") y el sufijo -tus3.[1]
Sustantivo masculino
4.ª declinación (-us) | ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | ēditus | ēditūs |
Vocativo | ēditus | ēditūs |
Acusativo | ēditum | ēditūs |
Genitivo | ēditūs | ēdituum |
Dativo | ēdituī | ēditibus |
Ablativo | ēditū | ēditibus |
Forma verbal
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
Nominativo | ēditus | ēdita | ēditum | ēditī | ēditae | ēdita |
Vocativo | ēdite | ēdita | ēditum | ēditī | ēditae | ēdita |
Acusativo | ēditum | ēditam | ēditum | ēditōs | ēditās | ēdita |
Genitivo | ēditī | ēditae | ēditī | ēditōrum | ēditārum | ēditōrum |
Dativo | ēditō | ēditae | ēditō | ēditīs | ēditīs | ēditīs |
Ablativo | ēditō | ēditā | ēditō | ēditīs | ēditīs | ēditīs |
- 1
- Participio perfecto pasivo de ēdō2.[1]
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.