editum
Latín
editum | |
clásico (AFI) | [ˈɛd̪ɪt̪ʊ̃ˑ] |
eclesiástico (AFI) | [ˈɛːd̪it̪um] |
rima | e.di.tum |
Sustantivo neutro
2.ª declinación (-um) | ||
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo | ēditum | ēdita |
Vocativo | ēditum | ēdita |
Acusativo | ēditum | ēdita |
Genitivo | ēditī | ēditōrum |
Dativo | ēditō | ēditīs |
Ablativo | ēditō | ēditīs |
Forma de participio
Forma sustantiva
- 6
- Forma del acusativo singular de ēditus2 ("excremento").
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.