editum
Latín
| editum | |
| clásico (AFI) | [ˈɛd̪ɪt̪ʊ̃ˑ] |
| eclesiástico (AFI) | [ˈɛːd̪it̪um] |
| rima | e.di.tum |
Sustantivo neutro
2.ª declinación (-um) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | ēditum | ēdita |
| Vocativo | ēditum | ēdita |
| Acusativo | ēditum | ēdita |
| Genitivo | ēditī | ēditōrum |
| Dativo | ēditō | ēditīs |
| Ablativo | ēditō | ēditīs |
Forma de participio
Forma sustantiva
- 6
- Forma del acusativo singular de ēditus2 ("excremento").
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.