derelinquo

Latín

dērelinquō
clásico (AFI)	[deː.rɛˈlɪŋ.kʷoː]
rima	in.kʷo

Etimología

Del prefijo dē y relinquō.

Verbo transitivo

1: Desamparar, abandonar (dejar sin amparo ni favor a alguien o algo).

2: Ceder, dejar.

Conjugación

Flexión de dērelinquōtercera conjugación

indicativo		singular			plural
indicativo		primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
activo	presente	dērelinquō	dērelinquis	dērelinquit	dērelinquimus	dērelinquitis	dērelinquunt
	imperfecto	dērelinquēbam	dērelinquēbās	dērelinquēbat	dērelinquēbāmus	dērelinquēbātis	dērelinquēbant
	futuro	dērelinquam	dērelinquēs	dērelinquet	dērelinquēmus	dērelinquētis	dērelinquent
	perfecto	dēreliquī	dēreliquistī	dēreliquit	dēreliquimus	dēreliquistis	dēreliquērunt, dēreliquēre
	pluscuamperfecto	dēreliqueram	dēreliquerās	dēreliquerat	dēreliquerāmus	dēreliquerātis	dēreliquerant
	futuro perfecto	dēreliquerō	dēreliqueris	dēreliquerit	dēreliquerimus	dēreliqueritis	dēreliquerint
pasivo	presente	dērelinquor	dērelinqueris, dērelinquere	dērelinquitur	dērelinquimur	dērelinquiminī	dērelinquuntur
	imperfecto	dērelinquēbar	dērelinquēbāris, dērelinquēbāre	dērelinquēbātur	dērelinquēbāmur	dērelinquēbāminī	dērelinquēbantur
	futuro	dērelinquar	dērelinquēris, dērelinquēre	dērelinquētur	dērelinquēmur	dērelinquēminī	dērelinquentur
	perfecto	dērelictus ^{-a, -um} sum (part. perf. seguido del presente indicativo de sum)
	pluscuamperfecto	dērelictus ^{-a, -um} eram (part. perf. seguido del imperfecto indicativo de sum)
	futuro perfecto	dērelictus ^{-a, -um} erō (part. perf. seguido del futuro indicativo de sum)
subjuntivo		singular			plural
subjuntivo		primera	segunda	tercera	primera	segunda	tercera
activo	presente	dērelinquam	dērelinquās	dērelinquat	dērelinquāmus	dērelinquātis	dērelinquant
	imperfecto	dērelinquerem	dērelinquerēs	dērelinqueret	dērelinquerēmus	dērelinquerētis	dērelinquerent
	perfecto	dēreliquerim	dēreliquerīs	dēreliquerit	dēreliquerīmus	dēreliquerītis	dēreliquerint
	pluscuamperfecto	dēreliquissem	dēreliquissēs	dēreliquisset	dēreliquissēmus	dēreliquissētis	dēreliquissent
pasivo	presente	dērelinquar	dērelinquāris, dērelinquāre	dērelinquātur	dērelinquāmur	dērelinquāminī	dērelinquantur
	imperfecto	dērelinquerer	dērelinquerēris, dērelinquerēre	dērelinquerētur	dērelinquerēmur	dērelinquerēminī	dērelinquerentur
	perfecto	dērelictus ^{-a, -um} sim (part. perf. seguido del presente subjuntivo de sum)
	pluscuamperfecto	dērelictus ^{-a, -um} essem (part. perf. seguido del imperfecto subjuntivo de sum)
imperativos		activo			pasivo
imperativos		presente (2ª persona)	futuro (2ª persona)	futuro (3ª persona)	presente (2ª persona)	futuro (2ª persona)	futuro (3ª persona)
	singular	dērelinque	dērelinquitō	dērelinquitō	dērelinquere	dērelinquitor	dērelinquitor
	plural	dērelinquite	dērelinquitōte	dērelinquuntō	dērelinquiminī	—	dērelinquuntor
		presente	perfecto	futuro	presente	perfecto	futuro
infinitivos		dērelinquere	dēreliquisse	dērelictūrus ^-a,-um esse	dērelinquī	dērelictus ^-a,-um esse	dērelictum īrī
participios		dērelinquēns (dērelinquentis)	—	dērelictūrus ^-a,-um	—	dērelictus ^-a,-um	—
		gerundio			gerundivo	supino
		acusativo	genitivo	dativo/ablativo	gerundivo	acusativo	dativo/ablativo
		dērelinquendum	dērelinquendī	dērelinquendō	dērelinquendus ^-a,-um	dērelictum	dērelictū

Información adicional

Relacionado
dērelictiō dērelictus

Descendientes de “derelinquo”
Catalán: derelinquir^(ca) Español: derelinquir, derrelinquir

Referencias y notas

Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.