creerse
Español
| creerse | |
| pronunciación (AFI) | [kɾeˈeɾ.se] |
| silabación | cre-er-se[1] |
| acentuación | llana |
| longitud silábica | trisílaba |
| rima | eɾ.se |
Etimología
Del latín credere
Verbo pronominal
Conjugación
| Formas no personales | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Simples | Compuestas | |||||
| Infinitivo | creerse | haberse creído | ||||
| Gerundio | creyéndose | habiéndose creído | ||||
| Participio | creído | |||||
| Formas personales | ||||||
| número: | singular | plural | ||||
| persona: | primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera |
| Modo indicativo | yo | tú vos |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
| Tiempos simples | ||||||
| Presente | me creo | te creestú te creésvos | se cree | nos creemos | os creéis | se creen |
| Pretérito imperfecto o Copretérito (Andrés Bello) | me creía | te creías | se creía | nos creíamos | os creíais | se creían |
| Pretérito indefinido o Pretérito (Perfecto simple) | me creí | te creíste | se creyó | nos creímos | os creísteis | se creyeron |
| Futuro | me creeré | te creerás | se creerá | nos creeremos | os creeréis | se creerán |
| Condicional o Pospretérito | me creería | te creerías | se creería | nos creeríamos | os creeríais | se creerían |
| Tiempos compuestos | ||||||
| Pretérito perfecto o Antepresente | me he creído | te has creído | se ha creído | nos hemos creído | os habéis creído | se han creído |
| Pretérito pluscuamperfecto o Antecopretérito | me había creído | te habías creído | se había creído | nos habíamos creído | os habíais creído | se habían creído |
| Pretérito anterior o Antepretérito (poco usado) | me hube creído | te hubiste creído | se hubo creído | nos hubimos creído | os hubisteis creído | se hubieron creído |
| Futuro perfecto o Antefuturo | me habré creído | te habrás creído | se habrá creído | nos habremos creído | os habréis creído | se habrán creído |
| Condicional perfecto o Antepospretérito | me habría creído | te habrías creído | se habría creído | nos habríamos creído | os habríais creído | se habrían creído |
| Modo subjuntivo | yo | tú vos2 |
él / ella usted1 |
nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ellos / ellas ustedes1 |
| Tiempos simples | ||||||
| Presente | me crea | te creastú te creásvos2 | se crea | nos creamos | os creáis | se crean |
| Pretérito imperfecto o Pretérito | me creyera | te creyeras | se creyera | nos creyéramos | os creyerais | se creyeran |
| me creyese | te creyeses | se creyese | nos creyésemos | os creyeseis | se creyesen | |
| Futuro (en desuso) | me creyere | te creyeres | se creyere | nos creyéremos | os creyereis | se creyeren |
| Tiempos compuestos | ||||||
| Pretérito perfecto o Antepresente | me haya creído | te hayastú creído te hayásvos2 creído | se haya creído | nos hayamos creído | os hayáis creído | se hayan creído |
| Pretérito pluscuamperfecto o Antepretérito | me hubiera creído | te hubieras creído | se hubiera creído | nos hubiéramos creído | os hubierais creído | se hubieran creído |
| me hubiese creído | te hubieses creído | se hubiese creído | nos hubiésemos creído | os hubieseis creído | se hubiesen creído | |
| Futuro o Antefuturo (en desuso) | me hubiere creído | te hubieres creído | se hubiere creído | nos hubiéremos creído | os hubiereis creído | se hubieren creído |
| Modo imperativo | tú vos |
usted1 | nosotros nosotras |
vosotros vosotras |
ustedes1 | |
| Afirmativo | créetetú creetevos |
créase | creámonos | creeos | créanse | |
| Negativo | Se emplea el presente del modo subjuntivo | |||||
| 1 Usted y ustedes son pronombres de segunda persona, pero emplean las formas verbales de la tercera. 2 Las formas de «vos» varían en diversas zonas de América. El voseo rioplatense prefiere para el subjuntivo las formas de «tú». | ||||||
| Las irregularidades se marcan en negrita. | ||||||
Información adicional
- Derivación: creer, creyente, credo, creído, creencia, creencias, creíble, increíble, descreer, descreído, credibilidad, credulidad, crédulo, incredulidad, incrédulo.
Referencias y notas
- Dos vocales seguidas no pueden separarse nunca a final de línea, formen diptongo, triptongo o hiato. Para palabras con h intercalada, se actuará como si esta letra muda no existiese. Quedan exceptuadas de esta consideración las palabras compuestas. Más información.
- Labernia, Pedro (1866-1867). Novísimo diccionario de la lengua castellana con la correspondencia catalana, el mas completo de cuantos han salido á luz. Comprende todos los términos, frases, locuciones y refranes usados en España y Américas Españolas en el lenguaje comun, antiguo y moderno y las voces propias de ciencias, artes y oficios. Madrid: Espasa. (Tomo I, A–E; Tomo II, F–Z) Pág. 757
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.