buru
Chol
buru | |
pronunciación | falta agregar |
Etimología
Si puedes, incorpórala: ver cómo.
Vasco
buru | |
pronunciación (AFI) | [´bu.ɾu] |
Indefinido | Singular | Plural | |
---|---|---|---|
Absolutivo | buru | burua | buruak |
Ergativo | buruk | buruak | buruek |
Dativo | bururi | buruari | buruei |
Genitivo | bururen | buruaren | buruen |
Comitativo | bururekin | buruarekin | buruekin |
Benefactivo | bururentzat | buruarentzat | buruentzat |
Causativo | bururengatik | buruarengatik | buruengatik |
Instrumental | buruz | buruaz | buruez |
Inesivo | burutan | buruan | buruetan |
Separativo | burutako | buruko | buruetako |
Adlativo | burutara | burura | buruetara |
Adl. extremo | burutaraino | bururaino | buruetaraino |
Ac. adlativo | burutarantz | bururantz | buruetarantz |
Adverbial | burutarako | bururako | buruetarako |
Ablativo | burutatik | burutik | buruetatik |
Partitivo | bururik | - | - |
Prolativo | burutzat | - | - |
Indefinido | Singular | Plural | |
---|---|---|---|
Absolutivo | buru | burua | buruak |
Ergativo | buruk | buruak | buruek |
Dativo | bururi | buruari | buruei |
Genitivo | bururen | buruaren | buruen |
Comitativo | bururekin | buruarekin | buruekin |
Benefactivo | bururentzat | buruarentzat | buruentzat |
Instrumental | buruz | buruaz | buruez |
Inesivo | bururengan | buruarengan | buruengan |
Adlativo | bururengana | buruarengana | buruengana |
Adl. extremo | bururenganaino | buruarenganaino | buruenganaino |
Ac. adlativo | bururenganantz | buruarenganantz | buruenganantz |
Adverbial | bururenganako | buruarenganako | buruenganako |
Ablativo | bururengandik | buruarengandik | buruengandik |
Partitivo | bururik | - | - |
Prolativo | burutzat | - | - |
Etimología
Del protovasco *buru.[1]
Sustantivo
- 1 Anatomía
- Parte superior del cuerpo de los seres humanos y de algunos animales: cabeza.
- Sinónimos: kasko, ganbara, gazta (todos son formas coloquiales).
- Derivados: burugogor, buruhandi, buruhezur, burusoil.
- 2
- Inteligencia, capacidad de razonar y de pensar.
- Derivados: buruargi, buruarin, burugabe, buruketa.
- 4
- El extremo de algo, sobre todo cuando es la parte principal o más importante, como de la cama o de la mesa: cabecera.
- Derivados: oheburu, mahaiburu.
- 7
- Estructura redonda de algunas plantas como los ajos.
- 8
- En un grupo de animales cada uno de ellos: cabeza.
- 9
- Espiga.
Compuestos
|
Locuciones
|
Referencias y notas
- Trask, Larry R. (2008). en Max W. Wheeler: Etymological Dictionary of Basque. Sussex: University of Sussex.
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.