arceo
Latín
arceō | |
clásico (AFI) | [ˈar.kɛ.o:] |
rima | ar.ke.o |
Etimología
Del protoitálico *ark-eje/o- ("contener"), y este del protoindoeuropeo *h₂(o)rk-eye/o-, de *h₂erk- ("tener").[1] Compárese el hitita har(k)- ("tener"), el griego antiguo ἀρκέω (arkéō, "evitar, defender") y el armenio antiguo արգել (argel, "obstáculo").[1]
→ arcus, arx, parcō
Verbo transitivo
presente activo arceō, presente infinitivo arcēre, perfecto activo arcuī, sin raíz del supino.
Conjugación
Flexión de arceōsegunda conjugación, perfecto con u, sin raíz del supino
indicativo | singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | arceō | arcēs | arcet | arcēmus | arcētis | arcent |
imperfecto | arcēbam | arcēbās | arcēbat | arcēbāmus | arcēbātis | arcēbant | |
futuro | arcēbō | arcēbis | arcēbit | arcēbimus | arcēbitis | arcēbunt | |
perfecto | arcuī | arcuistī | arcuit | arcuimus | arcuistis | arcuērunt, arcuēre | |
pluscuamperfecto | arcueram | arcuerās | arcuerat | arcuerāmus | arcuerātis | arcuerant | |
futuro perfecto | arcuerō | arcueris | arcuerit | arcuerimus | arcueritis | arcuerint | |
pasivo | presente | arceor | arcēris, arcēre |
arcētur | arcēmur | arcēminī | arcentur |
imperfecto | arcēbar | arcēbāris, arcēbāre |
arcēbātur | arcēbāmur | arcēbāminī | arcēbantur | |
futuro | arcēbor | arcēberis, arcēbere |
arcēbitur | arcēbimur | arcēbiminī | arcēbuntur | |
subjuntivo | singular | plural | |||||
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | arceam | arceās | arceat | arceāmus | arceātis | arceant |
imperfecto | arcērem | arcērēs | arcēret | arcērēmus | arcērētis | arcērent | |
perfecto | arcuerim | arcuerīs | arcuerit | arcuerīmus | arcuerītis | arcuerint | |
pluscuamperfecto | arcuissem | arcuissēs | arcuisset | arcuissēmus | arcuissētis | arcuissent | |
pasivo | presente | arcear | arceāris, arceāre |
arceātur | arceāmur | arceāminī | arceantur |
imperfecto | arcērer | arcērēris, arcērēre |
arcērētur | arcērēmur | arcērēminī | arcērentur | |
imperativos | activo | pasivo | |||||
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
singular | arcē | arcētō | arcētō | arcēre | arcētor | arcētor | |
plural | arcēte | arcētōte | arcentō | arcēminī | — | arcentor | |
presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
infinitivos | arcēre | arcuisse | — | arcērī | — | — | |
participios | arcēns (arcentis) |
— | — | — | — | — | |
gerundio | gerundivo | supino | |||||
acusativo | genitivo | dativo/ablativo | acusativo | dativo/ablativo | |||
arcendum | arcendī | arcendō | arcendus -a,-um | — | — |
Referencias y notas
- de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 51. ISBN 978-90-04-16797-1
- Georges, Karl Ernst (1913) "arceo". En: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. Hannover: Hahnsche Buchhandlung
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.