apar
Vasco
| apar | |
| pronunciación (AFI) | [a̻.par] |
Etimología
Si puedes, incorpórala: ver cómo
| Indefinido | Singular | Plural | |
|---|---|---|---|
| Absolutivo | apar | aparra | aparrak |
| Ergativo | aparrek | aparrak | aparrek |
| Dativo | aparri | aparrari | aparrei |
| Genitivo | aparren | aparraren | aparren |
| Comitativo | aparrekin | aparrarekin | aparrekin |
| Benefactivo | aparrentzat | aparrarentzat | aparrentzat |
| Causativo | aparrengatik | aparrarengatik | aparrengatik |
| Instrumental | aparrez | aparraz | aparrez |
| Inesivo | aparretan | aparran | aparretan |
| Separativo | aparretako | aparreko | aparretako |
| Adlativo | aparretara | aparrera | aparretara |
| Adl. extremo | aparretaraino | aparreraino | aparretaraino |
| Ac. adlativo | aparretarantz | aparrerantz | aparretarantz |
| Adverbial | aparretarako | aparrerako | aparretarako |
| Ablativo | aparretatik | aparretik | aparretatik |
| Partitivo | aparrik | - | - |
| Prolativo | apartzat | - | - |
Latín
| apar | |
| clásico (AFI) | [ˈäpär] |
| eclesiástico (AFI) | [ˈäːpär] |
| rima | a.par |
Forma verbal
- 1
- Primera persona del singular (ego) del futuro pasivo de indicativo de apō.
Rumano
| apár | |
| pronunciación (AFI) | [a'par] |
Sustantivo masculino
| Indefinido | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativo– Acusativo |
un apar | niște apari |
| Genitivo– Dativo |
unui apar | unor apari |
| Definido | Singular | Plural |
| Nominativo– Acusativo |
aparul | aparii |
| Genitivo– Dativo |
aparului | aparilor |
| Vocativo | Singular | Plural |
| aparule |
aparilor |
- 1
- Aguador.
- Hiperónimo: vânzător.
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.