animus
Latín
| animus | |
| clásico (AFI) | [ˈänɪmʊs̠] ⓘ |
| eclesiástico (AFI) | [ˈäːnimus] |
| rima | a.ni.mus |
Etimología 1
Del protoindoeuropeo *ane- ("respirar"). Cognado del griego antiguo ἄνεμος y posiblemente el sánscrito अनिल (anitis, "aire").[1]
Sustantivo masculino
2.ª declinación (-us) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | animus | animī |
| Vocativo | anime | animī |
| Acusativo | animum | animōs |
| Genitivo | animī | animōrum |
| Dativo | animō | animīs |
| Ablativo | animō | animīs |
- 1
- Mente.[1]
- Sinónimo: mēns, mentis.
- 2
- Alma, espíritu.[1]
- Sinónimo: anima.
- Ejemplo: Tibi bene ex animo volo. (Con el alma el bien te deseo)..
- 3
- Vida.[1]
- 4
- Valor, coraje.[1]
|
Referencias y notas
- Harper, Douglas (2001–2020). «animus». En: Online Etymology Dictionary.
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.