wodór
Polaco
| wodór | |
| pronunciación (AFI) | /ˈvɔ.dur/ |
| silabación | wo-dór |
| longitud silábica | bisílaba |
| rima | ɔdur |
Etimología
De woda ("agua").
Sustantivo masculino
Sustantivo masculino inanimado.
| Singular | |
|---|---|
| Nominativo (Mianownik) |
wodór |
| Genitivo (Dopełniacz) |
wodoru |
| Dativo (Celownik) |
wodorowi |
| Acusativo (Biernik) |
wodór |
| Instrumental (Narzędnik) |
wodorem |
| Locativo (Miejscownik) |
wodorze |
| Vocativo (Wołacz) |
wodorze |
Derivados
- Sustantivos: antywodór, wodorek, wodorosiarczan, wodorosiarczek, wodorosiarczyn, wodorotlenek, wodorowęglan
- Adjetivo: wodorowy
Forma sustantiva
- 1
- Forma del acusativo singular de wodór.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.