wodór
Polaco
wodór | |
pronunciación (AFI) | /ˈvɔ.dur/ |
silabación | wo-dór |
longitud silábica | bisílaba |
rima | ɔdur |
Etimología
De woda ("agua").
Sustantivo masculino
Sustantivo masculino inanimado.
Singular | |
---|---|
Nominativo (Mianownik) |
wodór |
Genitivo (Dopełniacz) |
wodoru |
Dativo (Celownik) |
wodorowi |
Acusativo (Biernik) |
wodór |
Instrumental (Narzędnik) |
wodorem |
Locativo (Miejscownik) |
wodorze |
Vocativo (Wołacz) |
wodorze |
Derivados
- Sustantivos: antywodór, wodorek, wodorosiarczan, wodorosiarczek, wodorosiarczyn, wodorotlenek, wodorowęglan
- Adjetivo: wodorowy
Forma sustantiva
- 1
- Forma del acusativo singular de wodór.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.