dopełniacz
Polaco
| dopełniacz | |
| pronunciación (AFI) | /dɔˈpɛw.ɲat͡ʂ/ ⓘ |
| silabación | do-peł-niacz |
| longitud silábica | trisílaba |
| rima | ɛwɲat͡ʂ |
Etimología
De dopełniać ("complementar").
Sustantivo masculino inanimado
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo (Mianownik) |
dopełniacz | dopełniacze |
| Genitivo (Dopełniacz) |
dopełniacza | dopełniaczy dopełniaczów |
| Dativo (Celownik) |
dopełniaczowi | dopełniaczom |
| Acusativo (Biernik) |
dopełniacz | dopełniacze |
| Instrumental (Narzędnik) |
dopełniaczem | dopełniaczami |
| Locativo (Miejscownik) |
dopełniaczu | dopełniaczach |
| Vocativo (Wołacz) |
dopełniaczu | dopełniacze |
- 1 Casos gramaticales
- Genitivo.
- Sinónimo: genitiwus.
Forma sustantiva
- 2
- Forma del acusativo singular de dopełniacz.
Véase también
Wikipedia en polaco tiene un artículo sobre dopełniacz..
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.