dopełniacz
Polaco
dopełniacz | |
pronunciación (AFI) | /dɔˈpɛw.ɲat͡ʂ/ ⓘ |
silabación | do-peł-niacz |
longitud silábica | trisílaba |
rima | ɛwɲat͡ʂ |
Etimología
De dopełniać ("complementar").
Sustantivo masculino inanimado
Singular | Plural | |
---|---|---|
Nominativo (Mianownik) |
dopełniacz | dopełniacze |
Genitivo (Dopełniacz) |
dopełniacza | dopełniaczy dopełniaczów |
Dativo (Celownik) |
dopełniaczowi | dopełniaczom |
Acusativo (Biernik) |
dopełniacz | dopełniacze |
Instrumental (Narzędnik) |
dopełniaczem | dopełniaczami |
Locativo (Miejscownik) |
dopełniaczu | dopełniaczach |
Vocativo (Wołacz) |
dopełniaczu | dopełniacze |
- 1 Casos gramaticales
- Genitivo.
- Sinónimo: genitiwus.
Forma sustantiva
- 2
- Forma del acusativo singular de dopełniacz.
Véase también
Wikipedia en polaco tiene un artículo sobre dopełniacz..
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.