vultus
Latín
| vultus | |
| clásico (AFI) | [ˈwʊl.tʊs] |
| variantes | voltus |
| rima | u̯ul.tus |
Etimología
Del protoitálico *weltu-/*woltu-, y este del protoindoeuropeo *u(e)l-tu- ("mirada").[1] Compárese el irlandés antiguo fil «hay, aquí está», el galés gweld «ver» y el gótico 𐍅𐌿𐌻𐌸𐌿𐍃 (wulþus, "riqueza").[1]
Sustantivo masculino
4.ª declinación (-us) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | vultus | vultūs |
| Vocativo | vultus | vultūs |
| Acusativo | vultum | vultūs |
| Genitivo | vultūs | vultuum |
| Dativo | vultuī | vultibus |
| Ablativo | vultū | vultibus |
- 3
- Aire, aspecto, apariencia.
Referencias y notas
- de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 688/689. ISBN 978-90-04-16797-1
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.