studiosus
Latín
| studiōsus | |
| clásico (AFI) | [stʊ.dɪˈoː.sʊs] |
| rima | i.o.sus |
Adjetivo
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | studiōsus | studiōsa | studiōsum | studiōsī | studiōsae | studiōsa |
| Vocativo | studiōse | studiōsa | studiōsum | studiōsī | studiōsae | studiōsa |
| Acusativo | studiōsum | studiōsam | studiōsum | studiōsōs | studiōsās | studiōsa |
| Genitivo | studiōsī | studiōsae | studiōsī | studiōsōrum | studiōsārum | studiōsōrum |
| Dativo | studiōsō | studiōsae | studiōsō | studiōsīs | studiōsīs | studiōsīs |
| Ablativo | studiōsō | studiōsā | studiōsō | studiōsīs | studiōsīs | studiōsīs |
- 1
- Activamente interesado en alguna práctica, materia, etc., aficionado, entusiasta, propenso, etc.:[1]
- a
- Con genitivo.[1]
- b
- Con dativo.[1]
- e
- Con el campo de interés.[1]
- 2
- Que estudia con preferencia o compromiso, entregado al estudio, estudioso.[1]
Sustantivo masculino
2.ª declinación (-us) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | studiōsus | studiōsī |
| Vocativo | studiōse | studiōsī |
| Acusativo | studiōsum | studiōsōs |
| Genitivo | studiōsī | studiōsōrum |
| Dativo | studiōsō | studiōsīs |
| Ablativo | studiōsō | studiōsīs |
- 4
- Estudiante (especialmente de literatura o retórica).[1]
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.