servus
Latín
| servus | |
| clásico (AFI) | [ˈs̠ɛru̯ʊs̠] ⓘ |
| eclesiástico (AFI) | [ˈsɛrvus] |
| rima | er.u̯us |
Etimología 1
Del protoitálico *serwo- ("pastor"), y este del protoindoeuropeo *ser-u-o-.[1] Compárese el avéstico haraiti ("cuidar", "proteger") y posiblemente el griego antiguo οὖρος (oûros, "guardián").[1]
Sustantivo masculino
2.ª declinación (-us) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | servus | servī |
| Vocativo | serve | servī |
| Acusativo | servum | servōs |
| Genitivo | servī | servōrum |
| Dativo | servō | servīs |
| Ablativo | servō | servīs |
Adjetivo
1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um) | ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | servus | serva | servum | servī | servae | serva |
| Vocativo | serve | serva | servum | servī | servae | serva |
| Acusativo | servum | servam | servum | servōs | servās | serva |
| Genitivo | servī | servae | servī | servōrum | servārum | servōrum |
| Dativo | servō | servae | servō | servīs | servīs | servīs |
| Ablativo | servō | servā | servō | servīs | servīs | servīs |
- 3
- De esclavo, servil, esclavo.
- 4
- Gravado con servidumbre.
Referencias y notas
- de Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the Other Italic Languages. Leiden: Brill, p. 559. ISBN 978-90-04-16797-1
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.