obsum
Latín
obsum | |
clásico (AFI) | [ˈɔp.sũː] |
variantes | opsum |
rima | ob.sum |
Verbo intransitivo
presente activo obsum, presente infinitivo obesse, perfecto activo obfuī (también offuī), participio futuro obfutūrus (también offutūrus). (irregular, sin pasiva, gerundios, gerundivos, ni supinos)
- 1
- Ser obstáculo, fastidio o desventaja.
- Antónimo: prosum (prōsum)
- 2
- Dañar.
- 3
- Ser perjudicial a los intereses de, a la reputación de.
- 4 Derecho
- Dar causa para una acusación en contra de, atestiguar en contra de.
Conjugación
Flexión de obsum(irregular)
indicativo | singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | obsum | obes | obest | obsumus | obestis | obsunt |
imperfecto | oberam | oberās | oberat | oberāmus | oberātis | oberant | |
futuro | oberō | oberis | oberit | oberimus | oberitis | oberunt | |
perfecto | obfuī | obfuistī | obfuit | obfuimus | obfuistis | obfuērunt, obfuēre | |
pluscuamperfecto | obfueram | obfuerās | obfuerat | obfuerāmus | obfuerātis | obfuerant | |
futuro perfecto | obfuerō | obfueris | obfuerit | obfuerimus | obfueritis | obfuerint | |
subjuntivo | singular | plural | |||||
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | obsim | obsīs | obsit | obsīmus | obsītis | obsint |
imperfecto | obessem | obessēs | obesset | obessēmus | obessētis | obessent | |
perfecto | obfuerim | obfuerīs | obfuerit | obfuerīmus | obfuerītis | obfuerint | |
pluscuamperfecto | obfuissem | obfuissēs | obfuisset | obfuissēmus | obfuissētis | obfuissent | |
imperativos | activo | pasivo | |||||
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
singular | obes | obestō | obestō | — | — | — | |
plural | obeste | obestōte | obsuntō | — | — | — | |
presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
infinitivos | obesse | obfuisse | obfutūrus esse, obfore |
— | — | — | |
participios | — | — | obfutūrus -a,-um
|
— | — | — |
o
Flexión de obsum(irregular)
indicativo | singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | obsum | obes | obest | obsumus | obestis | obsunt |
imperfecto | oberam | oberās | oberat | oberāmus | oberātis | oberant | |
futuro | oberō | oberis | oberit | oberimus | oberitis | oberunt | |
perfecto | offuī | offuistī | offuit | offuimus | offuistis | offuērunt, offuēre | |
pluscuamperfecto | offueram | offuerās | offuerat | offuerāmus | offuerātis | offuerant | |
futuro perfecto | offuerō | offueris | offuerit | offuerimus | offueritis | offuerint | |
subjuntivo | singular | plural | |||||
primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | ||
activo | presente | obsim | obsīs | obsit | obsīmus | obsītis | obsint |
imperfecto | obessem | obessēs | obesset | obessēmus | obessētis | obessent | |
perfecto | offuerim | offuerīs | offuerit | offuerīmus | offuerītis | offuerint | |
pluscuamperfecto | offuissem | offuissēs | offuisset | offuissēmus | offuissētis | offuissent | |
imperativos | activo | pasivo | |||||
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) |
presente (2ª persona) |
futuro (2ª persona) |
futuro (3ª persona) | ||
singular | obes | obestō | obestō | — | — | — | |
plural | obeste | obestōte | obsuntō | — | — | — | |
presente | perfecto | futuro | presente | perfecto | futuro | ||
infinitivos | obesse | offuisse | offutūrus esse, offore |
— | — | — | |
participios | — | — | offutūrus -a,-um
|
— | — | — |
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.