notio
Latín
| nōtiō | |
| clásico (AFI) | [ˈnoː.tɪ.oː] |
| rima | o.ti.o |
Etimología
De nōscō, -ere ("conocer") y el sufijo tiō.
Sustantivo femenino
3.ª declinación (m/f consonante) | ||
| Singular | Plural | |
|---|---|---|
| Nominativo | nōtiō | nōtiōnēs |
| Vocativo | nōtiō | nōtiōnēs |
| Acusativo | nōtiōnem | nōtiōnēs |
| Genitivo | nōtiōnis | nōtiōnum |
| Dativo | nōtiōnī | nōtiōnibus |
| Ablativo | nōtiōne | nōtiōnibus |
- 1
- Acción, proceso de conocer a una persona: conocimiento.[1]
- 2 Derecho
- Investigación judicial.[1]
Referencias y notas
- Glare, P. G. W. (editor, 1983) Oxford Latin Dictionary. Oxford: Oxford University Press
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.