ihn
Alemán
| ihn | |
| pronunciación (AFI) | [iːn] ⓘ |
Etimología
Del alemán antiguo inen.[1]
Pronombre personal
| Singular | 1. | 2. | 3. m | 3. f | 3. n |
| Nominativo | ich | du | er | sie | es |
| Genitivo | mein | dein | sein | ihr | sein |
| Dativo | mir | dir | ihm | ihr | ihm |
| Acusativo | mich | dich | ihn | sie | es |
| Plural | 1. | 2. | 3. m | 3. f | 3. n |
| Nominativo | wir | ihr | sie, Sie | ||
| Genitivo | unser | euer | ihr, Ihr | ||
| Dativo | uns | euch | ihnen, Ihnen | ||
| Acusativo | uns | euch | sie, Sie | ||
Referencias y notas
- "ihn". En: Duden. Berlin: Bibliographisches Institut
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.