mein
Alemán
| mein | |
| pronunciación (AFI) | [mai̮n] ⓘ |
Etimología
Del alemán antiguo mīn[1].
Pronombre posesivo
| masculino | femenino | neutro | plural | |
|---|---|---|---|---|
| nominativo | mein | meine | mein | meine |
| genitivo | meines | meiner | meines | meiner |
| dativo | meinem | meiner | meinem | meinen |
| acusativo | meinen | meine | mein | meine |
Véase también
Wikipedia en alemán tiene un artículo sobre Possessiv_(Linguistik)#Formen_von_Possessiven.
Bretón
| mein | |
| pronunciación (AFI) | [ˈmɛjn] |
Referencias y notas
- "mein". En: DWDS (Digitales Wörterbuch der deutschen Sprache). Berlin: Berlin-Brandenburgische Akademie der Wissenschaften
- Se trata de un plural interno.
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.