fluor
Polaco
| fluor | |
| pronunciación (AFI) | /ˈflu.ɔr/ |
| silabación | flu-or |
| longitud silábica | bisílaba |
| rima | uɔr |
Etimología
Del latín fluor.
Sustantivo masculino
| Singular | |
|---|---|
| Nominativo (Mianownik) |
fluor |
| Genitivo (Dopełniacz) |
fluoru |
| Dativo (Celownik) |
fluorowi |
| Acusativo (Biernik) |
fluor |
| Instrumental (Narzędnik) |
fluorem |
| Locativo (Miejscownik) |
fluorze |
| Vocativo (Wołacz) |
fluorze |
Derivados
- Sustantivos: fluorek, fluorowiec, fluoran, fluoryzacja, fluoryt, fluoryzowanie, fluorescencja.
- Verbo: fluoryzować.
- Adjetivos: fluorowy, fluoryzacyjny, fluorescencyjny, fluorytowy, fluorkowy.
Forma sustantiva
- 1
- Forma del acusativo singular de fluor.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.