fluor
Polaco
    
| fluor | |
| pronunciación (AFI) | /ˈflu.ɔr/ | 
| silabación | flu-or | 
| longitud silábica | bisílaba | 
| rima | uɔr | 
Etimología
    
Del latín fluor.
Sustantivo masculino
    
| Singular | |
|---|---|
| Nominativo (Mianownik) | fluor | 
| Genitivo (Dopełniacz) | fluoru | 
| Dativo (Celownik) | fluorowi | 
| Acusativo (Biernik) | fluor | 
| Instrumental (Narzędnik) | fluorem | 
| Locativo (Miejscownik) | fluorze | 
| Vocativo (Wołacz) | fluorze | 
Derivados
    
- Sustantivos: fluorek, fluorowiec, fluoran, fluoryzacja, fluoryt, fluoryzowanie, fluorescencja.
- Verbo: fluoryzować.
- Adjetivos: fluorowy, fluoryzacyjny, fluorescencyjny, fluorytowy, fluorkowy.
Forma sustantiva
    
- 1
- Forma del acusativo singular de fluor.
Referencias y notas
    
    Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.

