finire
Italiano
| finire | |
| pronunciación (AFI) | [fiˈni.ɾe] ⓘ |
Etimología
Del latín finire.
Conjugación
Conjugación
| Formas impersonales | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Simples | Compuestas | ||||||
| Infinitivo | finire | avere finito | |||||
| Gerundio | finendo | avendo finito | |||||
| Participio presente | finente | ||||||
| Participio pasado | finito | ||||||
| Formas personales | |||||||
| número | singular | plural | |||||
| persona | primera | segunda | tercera | primera | segunda | tercera | |
| Modo indicativo | io | tu | lui / lei Lei* |
noi | voi | loro Loro* | |
| Tiempos simples | Presente | finisco | finisci | finisce | finiamo | finite | finiscono |
| Pretérito imperfecto | finivo | finivi | finiva | finivamo | finivate | finivano | |
| Pretérito perfecto simple | finii | finisti | finì | finimmo | finiste | finirono | |
| Futuro simple | finirò | finirai | finirà | finiremo | finirete | finiranno | |
| Tiempos compuestos |
Pretérito perfecto compuesto | ho finito | hai finito | ha finito | abbiamo finito | avete finito | hanno finito |
| Pretérito pluscuamperfecto | avevo finito | avevi finito | aveva finito | avevamo finito | avevate finito | avevano finito | |
| Pretérito anterior | ebbi finito | avesti finito | ebbe finito | avemmo finito | aveste finito | ebbero finito | |
| Futuro perfecto | avrò finito | avrai finito | avrà finito | avremo finito | avrete finito | avranno finito | |
| Modo condicional | io | tu | lui / lei Lei* |
noi | voi | loro Loro* | |
| Imperfecto | finirei | finiresti | finirebbe | finiremmo | finireste | finirebbero | |
| Perfecto | avrei finito | avresti finito | avrebbe finito | avremmo finito | avreste finito | avrebbero finito | |
| Modo subjuntivo | io | tu | lui / lei Lei* |
noi | voi | loro Loro* | |
| Tiempos simples |
Presente | finisca | finisca | finisca | finiamo | finiate | finiscano |
| Pretérito imperfecto | finissi | finissi | finisse | finissimo | finiste | finissero | |
| Tiempos compuestos | Pretérito prefecto | abbia finito | abbia finito | abbia finito | abbiamo finito | abbiate finito | abbiano finito |
| Pretérito pluscuamperfecto | avessi finito | avessi finito | avesse finito | avessimo finito | aveste finito | avessero finito | |
| Modo imperativo | — | tu | lui / lei Lei* |
noi | voi | loro Loro* | |
| Presente | — | finisci | finisca | finiamo | finite | finiscano | |
| Futuro | — | finirai | finirà | finiremo | finirete | finiranno | |
*: Uso formal
Latín
| fīnīre | |
| clásico (AFI) | [fiːˈniː.rɛ] |
| rima | i.ni.re |
Forma verbal
- 1
- Infinitivo presente activo de fīniō.
Referencias y notas
Este artículo ha sido escrito por Wiktionary. El texto está disponible bajo la licencia Creative Commons - Atribución - CompartirIgual. Pueden aplicarse cláusulas adicionales a los archivos multimedia.